Vrije Tribune

Liefdeloze Léonard

Vrije Tribune Hier geven we een forum aan organisaties, columnisten en gastbloggers

Waar haalt deze wereldvreemde prelaat het recht vandaan om zo’n hardvochtige uitspraken te doen?

“Net als alle gedoopten mogen en moeten gescheiden hertrouwden deelnemen aan het kerkelijke leven in al zijn aspecten. Zij zijn dus geenszins geëxcommuniceerd. Ze moeten echter vermijden taken op zich te nemen die hen in een delicate of moeilijke positie zouden brengen, zoals bijvoorbeeld het godsdienstonderricht of een directiefunctie binnen het katholiek onderwijs,” aldus aartsbisschop Léonard.

Als God liefde is – zoals de bijbel zegt (1 Joh. 4,9) -, en als liefde een werkwoord is – zoals seksuoloog en relatietherapeut Alfons Vansteenwegen zegt -, dan is God een werkwoord en dus te doen: liefhebben! Sommige gehuwden komen in hun leven op een punt waar zij van hun partner te horen krijgen dat hij of zij een einde wenst te maken aan hun huwelijk. Deze personen hebben daar niet voor gekozen. Zelfs christenen die vaak na jarenlang proberen, twijfelen, verdriet, relatietherapie… moeten vaststellen dat hun huwelijk echt geen liefdevolle toekomst meer heeft, en die in alle eer en geweten zelf de soms moedige stap zetten om hun huwelijk te laten ontbinden, om op termijn beide partners nog de ruimte en de kans te geven om met een andere partner wel gelukkig te worden, zouden mijns inziens een tweede kans op geluk moeten kunnen krijgen, ook van een barmhartige kerkgemeenschap.

Maar indien deze gescheidenen toevallig godsdienst geven of schooldirecteur zijn, en zij die job met veel enthousiasme willen blijven uitoefenen, dan worden zij door Léonard veroordeeld tot een levenslang leven zonder liefdevolle, en ja ook seksuele relatie.

Waar haalt deze wereldvreemde prelaat het recht vandaan om zo’n hardvochtige uitspraken te doen? Indien deze mensen het geluk hebben na hun soms erg pijnlijke echtscheiding iemand tegen te komen waarmee ze op een bepaald ogenblik een blijvend engagement willen aangaan en dit graag geofficialiseerd willen zijn in een formeel wettelijk huwelijk, dan heeft Léonard blijkbaar een probleem met het feit dat zij openlijk voor hun liefde en hun trouw willen uitkomen en deze willen bezegelen met een publiek ja-woord. Léonard zou eigenlijk blij moeten zijn met het kiezen voor en naar buiten treden van elke exclusief monogame relatie, holebirelaties incluis. Compleet los van hun getuigend christen-zijn, van hun competentie en van hun engagement als godsdienstleraar of als schooldirecteur, kiest Léonard liever voor de hypocrisie, namelijk een liefdevol samenleven zonder daar ruchtbaarheid aan te geven.

Net zoals bij alle goede geestelijken die met hun levenspartner liefdevol samenleven, hanteert hij liever het motto: Wat niet weet, niet deert! Schijnheiligheid regeert in het aartsbisschoppelijk paleis. Vangheluwe kan in principe alle priesterlijke taken blijven uitoefenen, zolang hij dat maar buiten onze landsgrenzen doet. Hij mag de eucharistie blijven opdragen op publieke plaatsen, maar hertrouwden maken ‘zelf de keuze om blijvend verstoken te zijn van de communie’, aldus nog Léonard. Dit is gewoon hallucinant.

Naast de morele, zijn er ook praktische bezwaren tegen de uitspraken van Léonard. Godsdienstleerkrachten en schooldirecteurs zijn nu al knelpuntberoepen. Deze goede, vaak erg gemotiveerde krachten – sommigen van hen komen juist omwille van hun (te) groot engagement in huwelijksproblemen – kan het katholiek onderwijs in Vlaanderen vandaag niet missen.

Daarbij komt nog dat bijna alle onderwijzers in het katholiek basisonderwijs zelf godsdienst geven in hun klas. Moeten alle hertrouwde leerkrachten daar dan ook mee stoppen? Recentelijk hebben enkele honderden Oostenrijkse, Franse en Ierse priesters openlijk opgeroepen tot ongehoorzaamheid. Zij willen dat ook niet-gewijden de dienst moeten mogen leiden, dat mensen die zijn gescheiden en hertrouwd, ook ter communie zouden moeten mogen gaan en vrouwen zouden priester moeten mogen worden.

Priesters zouden ook moeten mogen trouwen en kinderen krijgen. De initiatiefnemers willen nu dat parochies openlijk uitvoeren wat formeel door Rome wordt verboden, omdat ze niet langer deel willen uitmaken van een ‘hypocriete praktijk’. Hiermee hopen zij de authentieke beleving van het geloof en een bloeiend gemeenschapsleven te bevorderen. Ooit zei Jef Boeckmans, trappist in Zundert: “Je moet niet wachten op Rome, want dan kan je blijven wachten. Gewoon doen!”

Jan Maes Godsdienstleraar

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content