Liam Gillick breeduit in Bundeskunsthalle in Bonn (***1/2)

De Britse kunstenaar Liam Gillick weet een relevante uitweg te vinden om minimal art opnieuw op te laden met socio-economische betekenissen zonder dat de kunst als belerend wordt ervaren.

De Britse kunstenaar Liam Gillick (1964) vertegenwoordigde in 2009 Duitsland (!) tijdens de Biënnale van Venetië met een ingrijpende interventie.

Die bestond uit een reusachtige modernistische keuken met erop een sprekende kat, een dier dat symbool staat voor vrijheid en ongebondenheid. Een kat blijft achter en blijft verder rondzwerven als het gedruis rond de zoemende paviljoenen is opgehouden…

Liam Gillick bedacht deze installatie in het hart van de architectuur van het Venetiaanse Paviljoen waarin het sociaal-nationalistische gedachtengoed “versteend” achterblijft als een verre en nare echo in monumentale architectuur met een gevel die macht en orde uitstraalt.

De straffe installatie in Venetië verwees met de keuken-sculptuur naar de befaamde keuken uit 1926 van de Weense architecte Margarete Schütte-Lihotzky die later werd ingebouwd in meer dan 10 000 keukens in woonblokken in Frankfurt. Dit veel betekenende “teken” in het paviljoen was ook te beschouwen als een impliciete verwijzing naar de emancipatie van de vrouw, het verlichten van huiselijke taken en de introductie van modernistisch design in massa-toepassingen.

Het was een installatie die alleen kleur verdroeg in de bontgekleurde linten aan de uitgangen die ervoor zorgden dat de insecten buiten bleven…

Deze installatie staat nu ook opgesteld in een smalle en lange zaal van de Bundeskunsthalle in Bonn en houdt merkwaardig genoeg goed stand bij afwezigheid van de ideologisch drukkende sociaal-nationalistische architectuur.

Rond deze belangwekkende installatie ontspint zich als in een “loop” een bonte wereld waarin design, kleur en minimalisme een overtuigend beeld schetsen van de manier waarop een jong kunstenaar zoals Gillick omgaat met het dwingende verleden van de meest belangrijke en voorafgaande kunststromingen. Liam Gillick weet “achter” zijn minimale en naar design neigende installaties een wereld van spits discours te suggereren en te provoceren zonder dat de bezoeker bij het handje wordt gehouden om de inhoud volgzaam te ondergaan.

Liam Gillick die algemeen werd beschouwd als volgeling van de “esthétique relationelle” – een kunstlabel dat werd geïntroduceerd dor de Parijse kunstcriticus Nicolas Bourriaud – volgt niet echt de uitgangspunten van dit “label”. Gillick verleent niet meteen een service aan het publiek of verleidt zijn publiek niet op gratis drank, onderdak of maaltijden.

Gillick maakt abstracte sculpturen waarin of waarop mensen de goede gelegenheid vinden om van meningen te wisselen en op die manier aan de wereld nieuwe ideeën toe te voegen. Hij weet in zijn werk als geen ander “sociale utopieën te herinterpreteren” waarin hij “de verschillen en de parallellen benadert tussen het idealisme van de jaren 60 en 70 en het neoliberalisme en globalisering in onze tijd”.

Tijdens Beaufort 03 aan de Belgische kust construeerde hij een open “kiosk” met woordelijke aanduidingen zoals “teamwork”, “future keys” en “revisionism”… losse, mentale openingen in de kiosk die alluderen op begrippen die nu het laat-kapitalisme typeren.

Liam Gillick draagt het samenwerkingsmodel heel hoog in het vaandel; hij maakt niet alleen zelf werk maar treedt ook op als curator, geeft in zijn tentoonstellingen soms ruimte aan andere jonge kunstenaars en is vooral een begenadigd en scherp auteur die heel goed weet te verwoorden hoe de meer en meer complexe en onzichtbaar georganiseerde samenleving vandaag in elkaar zit.

De expo van Liam Gillick in de architecturaal pompeuze Bundeskunsthalle in Bonn is en blijft een geweldige ervaring van opeenhopingen tekst, kleurrijke minimale sculpturen, platforms om onder te discussiëren en installaties zoals ” A Volvo Bar” waarin Gillicks voorliefde opduikt om via een scenario mét acteurs de bocht te nemen naar kritische reflectie.

Liam Gillick is een kunstenaar die zijn onderzoek en ideeën publiek maakt via alle mogelijke media en die flux van artistieke arbeid laat een mens niet alleen onberoerd maar (ver)eist het innemen van een positie en geaccentueerde en (zelfs) geargumenteerde stellingen.

Luk Lambrecht

Liam Gillick nog tot 8 augustus in de Bundeskunsthalle in Bonn.


Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content