‘Leterme over Dexia: een van de domste uitspraken van de eeuw’

In de Wetstraat heerst na de desastreuze halfjaarresultaten de angst dat het kapitaal van Dexia nog voor de verkiezingen moet worden verhoogd.

Sommige heren zijn onbeschaamd. Sommige dames ook, maar we willen het hebben over twee ex-premiers en onze huidige minister van Financiën en hun recente uitspraken over Dexia. Yves Leterme (CD&V), premier toen Dexia in 2008 gered werd, geeft nu toe dat ‘de cijfers die ik lees en de dingen die we (over Dexia) horen wel zorgwekkend zijn’. Hij verwijst daarbij naar het halfjaarverlies van Dexia van 905 miljoen euro, veel meer dan verwacht. Het gecumuleerde tekort van Dexia is zo sinds 2008 al opgelopen tot 17 miljard euro.

Toen Knack in februari 2011 een uitgebreid dossier bracht over hoe de belastingbetaler zou opdraaien voor Dexia, en ook voor de onkunde van aandeelhouders als de Gemeentelijke Holding en Arco (het financieringsvehikel van de christelijke werknemersbeweging ACW) werd in datzelfde nummer ook Leterme geïnterviewd. ‘Ik zie voor Dexia geen enkele reden tot bezorgdheid’, zei hij toen, en ook: ‘Het is uiteraard de bedoeling dat onze investering op termijn gaat redeneren.’ Hij verklaarde ook dat de redding van de banken de belastingbetaler geen cent zou kosten, een uitspraak die politicoloog Carl Devos vorige week nog als ‘een van de domste politieke uitspraken van de eeuw’ bestempelde – en de eeuw is nog jong.

Een andere ex-premier, Jean-Luc Dehaene (CD&V), werd bij de redding van Dexia tot voorzitter benoemd. Daarover verklaarde hij tijdens een weekendinterview: ‘Na twee dagen wist ik dat het (Dexia) een onmogelijke opdracht was.’ Tja, maar hij moest wel de Belgische belangen verdedigen tegenover de andere overheidsaandeelhouder, de Franse staat, en was niet te beroerd om journalisten die wezen op de dramatische situatie bij Dexia naar de Dexia Tower te sommeren om duidelijk te maken dat de toestand zeker niet zo dramatisch was als de ‘geobsedeerde’ journalisten schreven.

Dexia boekte dus een monsterverlies van 905 miljoen, en dat alleen al over de eerste zes maanden van dit jaar. De huidige minister van Financiën, Koen Geens (CD&V), stuurde 37 minuten na de bekendmaking van de resultaten een sussend persbericht, zo chronometreerde De Tijd, en de zakenkrant wees erop dat het ‘du jamais vu’ is dat een minister de resultaten van een beursgenoteerd bedrijf nuanceert. Geens ontpopte zich in de eerste maanden van zijn ministerschap als een zakenkabinet in z’n eentje, maar lijkt ondertussen de voeling te hebben verloren met wat er leeft bij de bevolking.

Zijn voorstel waarbij de topmensen bij de banken die gered werden met belastinggeld toch bonussen en vertrekvergoedingen zouden kunnen krijgen, is daar een voorbeeld van. Het illustreert ook goed de macht van de bankenlobby in ons land, ten nadele van het algemeen belang. Econoom Paul De Grauwe bestempelde de minister van Financiën alvast als ‘een agent van de banken’. En voor alle duidelijkheid: agent is hier geen synoniem voor wethandhaver, wel voor iemand die de belangen behartigt van een sector.

‘Het omvallen van Dexia heeft de Franse belastingbetaler tot dusver 6,6 miljard euro gekost’, is te lezen in het Dexia-rapport dat het Franse Rekenhof vorige maand uitbracht. En voor ons belangrijker: ‘Het Rekenhof liet zich niet in met de kosten aan Belgische zijde. Die liggen wellicht hoger en wegen ook zwaarder op de Belgische belastingbetaler, aangezien het bruto binnenlands product van België vijf keer kleiner is dan dat van Frankrijk.’ In de Wetstraat heerst na de desastreuze halfjaarresultaten de angst dat het kapitaal van Dexia nog voor de verkiezingen moet worden verhoogd. Dat zou van de bevolking nog eens extra inspanningen vragen om de overheidsschuld naar beneden te halen, zoals Europa eist. Dexia is een molensteen om onze nek.

Maar voor de rest, tout va très bien, Madame la Marquise, zoals Ray Ventura zingt in het bekende chanson uit 1935: het kot staat wel in brand, maar alles loopt opperbest.

Ewald Pironet