Kroongetuige op proces roofmoord

De schoten die een einde maakten aan het leven van Michel De Vleesschouwer, zijn zoon Nicolas en zijn echtgenote Françoise Grumbergs, klonken alsof er telkens een stapel papier op de grond viel. Dat heeft Ebru Yüksel, de verloofde van Nicolas De Vleesschouwer, verklaard op het Brusselse assisenhof. Drie mannen, Frédéric M’Lembakani, Christian Lumu Akutu en Milton Roberto staan er terecht voor de roofmoord op het Wemmelse advocatengezin, op 14 november 2010. Ebru Yüksel was die avond in de gezinswoning. “Nicolas had een afspraak met twee mannen die zijn BMW zouden kopen”, zei de jonge vrouw. “Toen die mannen er waren, gingen Nicolas en zijn vader met hen naar het bureau terwijl ik met moeder Françoise in de eetkamer bleef. Korte tijd later hoorden we tweemaal een dof geluid, alsof er een stapel papier omviel. Françoise ging kijken en toen hoorde ik nog eenmaal datzelfde geluid.” Het meisje voelde dat er iets mis was en legde zich op de grond, met haar handen op het hoofd. “Ik voelde dat iemand naast me kwam staan en met zijn voet tegen me voelde. Dan hoorde ik het gemanipuleer van een vuurwapen maar geen schot en iemand die vloekte, alsof het wapen geblokkeerd was.” Ebru zag de hele tijd maar één dader, die haar om de sleutels van de gezinswagens vroeg en vervolgens opsloot in de kelder. “Na tiental minuten hoorde ik de deur opnieuw opengaan en nogmaals dat dof geluid. Ik voelde bloed maar besefte niet dat ik een kogel in het hoofd had. Dat hoorde ik pas in het ziekenhuis.” Nadat de daders vertrokken waren, slaagde de jonge vrouw er nog in de hulpdiensten te verwittigen.

De schoten die een einde maakten aan het leven van Michel De Vleesschouwer, zijn zoon Nicolas en zijn echtgenote Françoise Grumbergs, klonken alsof er telkens een stapel papier op de grond viel. Dat heeft Ebru Yüksel, de verloofde van Nicolas De Vleesschouwer, verklaard op het Brusselse assisenhof. Drie mannen, Frédéric M’Lembakani, Christian Lumu Akutu en Milton Roberto staan er terecht voor de roofmoord op het Wemmelse advocatengezin, op 14 november 2010. Ebru Yüksel was die avond in de gezinswoning. “Nicolas had een afspraak met twee mannen die zijn BMW zouden kopen”, zei de jonge vrouw. “Toen die mannen er waren, gingen Nicolas en zijn vader met hen naar het bureau terwijl ik met moeder Françoise in de eetkamer bleef. Korte tijd later hoorden we tweemaal een dof geluid, alsof er een stapel papier omviel. Françoise ging kijken en toen hoorde ik nog eenmaal datzelfde geluid.” Het meisje voelde dat er iets mis was en legde zich op de grond, met haar handen op het hoofd. “Ik voelde dat iemand naast me kwam staan en met zijn voet tegen me voelde. Dan hoorde ik het gemanipuleer van een vuurwapen maar geen schot en iemand die vloekte, alsof het wapen geblokkeerd was.” Ebru zag de hele tijd maar één dader, die haar om de sleutels van de gezinswagens vroeg en vervolgens opsloot in de kelder. “Na tiental minuten hoorde ik de deur opnieuw opengaan en nogmaals dat dof geluid. Ik voelde bloed maar besefte niet dat ik een kogel in het hoofd had. Dat hoorde ik pas in het ziekenhuis.” Nadat de daders vertrokken waren, slaagde de jonge vrouw er nog in de hulpdiensten te verwittigen.