Han Renard

Konijn met scherpe tandjes

CD&V-senator Rik Torfs is niet happy met de gang van zaken in zijn partij, omgekeerd koestert CD&V weinig warme gevoelens voor haar misnoegde senator.

Het huwelijk tussen professor kerkelijk recht Rik Torfs en CD&V lijkt geen lang leven meer beschoren. Torfs vindt zijn eigen partij een bange kwezel die, verstoken van visie en zelfvertrouwen, schimmige – ‘zakkige’ – standpunten verkondigt, en zich schuldig maakt aan politieke hoererij door in Antwerpen vanaf de stadslijst van SP.A-burgemeester Patrick Janssens aan de gemeenteraadsverkiezingen te gaan deelnemen. Dit allemaal in aanmerking nemend, besluit de senator-professor dat hij geen cent meer geeft om het voortbestaan van CD&V. Niet dat Torfs daar wakker van ligt. ‘Als CD&V verdwijnt, is dat maar zo’, draaft hij vrolijk door in De Standaard Weekblad. Waarop Vlaams CD&V-parlementslid Eric Van Rompuy op zijn blog repliceerde: ‘Als Torfs verdwijnt, is dat maar zo.’

Nadat hij was binnengehaald als ‘wit konijn’ door Inge Vervotte en Yves Leterme, kreeg Torfs in 2010 zomaar de tweede plaats op de Senaatslijst aangeboden. CD&V zat toen in zak en as en kon de populariteit van de veelzijdige Torfs – grapjas in De Slimste Mens, gastheer in zijn eigen interviewprogramma, veelgelezen columnist – goed gebruiken. Het wit konijn bracht 144.000 voorkeurstemmen op, een mooie score. Maar binnen CD&V werd Torfs, een man van grote ambitie, nooit echt aanvaard, en vanuit de Senaat, die politiek overbodige instelling, wist Torfs ook weinig klaar te spelen. Hij probeerde zich tot partijideoloog te ontpoppen, maar bij CD&V zat niemand daarop te wachten.

Torfs droomde ook van het partijvoorzitterschap. Hij zag daar uiteindelijk van af toen Wouter Beke zich kandidaat stelde. Bij de federale regeringsvorming zat het opnieuw tegen, want voorzitter Beke weigerde in de regering te stappen, daarmee wederom Torfs de pas afsnijdend.

Het wit konijn raakte gefrustreerd en liet vorig weekend zijn – behoorlijk scherpe – tandjes zien. De kritiek van Torfs snijdt natuurlijk wel hout. Wat is het wervende verhaal van CD&V? Joost mag het weten.

Zijn denksporen voor ideologische vernieuwing overtuigen dan weer minder. De christelijke beginselen van de partij in eer herstellen, de mosterd halen bij Levinas en bij Erasmus – zou CD&V het daarmee redden? De partij heeft momenteel bovendien andere katten te geselen dan zich ideologisch te vernieuwen en zich de enerzijds/anderzijds-methode eigen te maken die Torfs bepleit – gesteld ook dat dit de partij electoraal iets zou bijbrengen. CD&V is bezig met besturen en heeft verder geen andere keuze dan te bidden dat het goed komt met de uitvoering van de zesde staatshervorming, dan heeft de partij toch nog iets om mee te pronken.

Zes maanden voor de gemeenteraadsverkiezingen heeft Torfs met zijn spijkerharde kritiek CD&V schade berokkend. Tevens heeft hij zijn partijgenoten geschoffeerd. Die mogelijke weerslag van zijn uitval kan de pientere kerkjurist niet zijn ontgaan. Maar het welzijn van CD&V lijkt ook niet Torfs’ grootste zorg. Hij lijkt er vooral opuit zijn intellectuele vrijheid te herwinnen en zich zoveel mogelijk van zijn CD&V-stempel te ontdoen. ‘Ik ben een vrij man’, zegt hij letterlijk. Dat moet ook, met het oog op de toekomst. Torfs heeft zijn zinnen gezet op het rectoraat van de KU Leuven en wil graag weer televisieprogramma’s gaan maken. Er zal nu wel een zogeheten goed gesprek komen met CD&V-voorzitter Wouter Beke, maar de dagen van Rik Torfs in de politiek lijken geteld.

Han Renard

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content