Tom Vandyck
Komt het nog goed met Mitt Romney?
“Dit zou wel eens het moment kunnen zijn waarop Mitt Romney de verkiezing verloren heeft.”
Dat zeg ik niet ik, dat zegt de vooraanstaande Amerikaanse conservatieve blogger Erick Erickson op Twitter, waar hij verschrikt reageerde op Andrea Saul, de woordvoerster van de Republikeinse presidentskandidaat. Die had het namelijk aangedurfd om de ziektehervorming te verdedigen die Romney in 2005 doorvoerde als gouverneur van Massachusetts.
Daarover zo dadelijk meer. Vooreerst: het gaat niet goed met Romney. Hij haalde de laatste maanden weliswaar bakken vol geld op – meer dan honderd miljoen dollar in juli alleen al – maar dat maakt niet veel uit als je er geen stemmen mee koopt. En de electorale landkaarten van de Amerikaanse media liegen er niet om: de ene strijdstaat na de ander kleurt blauw, de kleur van president Obama en de Democraten.
Wat Romney dezer dagen overkomt, is wat voorheen ook de verliezende presidentskandidaten Al Gore, John Kerry en John McCain overkomen is: op een gegeven moment stolt er in de perceptie een kwalijk beeld van je waar je onmogelijk nog vanaf raakt.
Gore heette destijds een koude vis waar je geen biertje mee wou drinken en die loog dat-ie het internet had uitgevonden. Kerry was een aristocraat en een windhaan. McCain was een ongeleid projectiel.
Wereldvreemde multimiljonair
En Romney? Die heet een wereldvreemde multimiljonair. Een blunderende houten klaas die niet weet hoe hij met gewone mensen moet praten en eender wat zou zeggen om verkozen te raken. Bovendien heeft hij wellicht geknoeid met zijn belastingen.
Romney heeft het natuurlijk aan zichzelf te danken dat mensen hem zo zien. Met zijn Olympisch dressuurpaard, zijn villa met een lift voor zijn auto’s en zijn nonchalante weddenschapen van tienduizend dollar op het debatpodium heeft hij het sowieso al moeilijk om er ook maar iemand van te overtuigen dat hij een Amerikaan is als een ander.
Bovendien blijft zijn weigering om meer belastingsbrieven vrij te geven een probleem van formaat. De Democratische Senaatsvoorzitter Harry Reid beweert dat hij van welingelichte bronnen heeft gehoord dat Romney jarenlang geen belastingen heeft betaald. Is dat waar? Wie zijn die bronnen? Geen hond die het weet. Maar zo lang Romney die belastingsbrieven niet op tafel gooit, kan je niemand verwijten dat hij zegt: “Dan zal hij wel wat te verbergen hebben.”
Wat helemaal de deur dichtdeed, was echter Roemney’s desastreuze doortocht in Londen, waar hij zich minnetjes uitliet over de organisatie van de Olympische Spelen.
Als de burgemeester van Londen openlijk met je spot, de Britse premier zegt dat je uit ’the middle of nowhere’ komt en de Britse pers je bedenkt met de onweerstaanbare bijnaam ‘Mitt the Twit’, dan heb je zware averij opgelopen. Niet omdat de feiten op zich zo erg zijn, maar wel omdat ze voor de Amerikaanse media het signaal zijn dat het nu oké is om je te behandelen met het dédain dat destijds voorbehouden was voor Gore, Kerry en McCain.
En dan hebben we het niet eens over beleid gehad. Binnen drie weken gaan de partijconventies door. Daarna komen de rechtstreekse televisiedebatten. Romney, die dat anders zorgvuldig vermijdt, gebrand als hij erop is om zuiver op basis van de kwakkelende Amerikaanse economie verkozen te raken, zal dus met concrete voorstellen moeten uitpakken.
Ook dat is een riskante onderneming. Obama schildert hem nu al maanden af als iemand die het geld van de middenklasse met enkele goed gemikte belastingsverlagingen naar het rijkste procent van de bevolking wil versluizen. Die verwijten komen aan, mede omdat ze zo intuïtief aansluiten op Romney’s imago van hooghartige rijke stinkerd, en op dat gedoe met de belastingsbrieven.
En dus – hier zijn we weer – zal onvermijdelijk ook ziekteverzekering weer op tafel komen.
‘Mitt Romney heeft mijn vrouw vermoord’
Priorities USA, een politieke actiegroep die Obama steunt, stuurde deze week een campagnespotje de wereld in met in de hoofdrol Joe Soptic, een arbeider wiens fabriek gesloten werd door Bain Capital, de investeringfirma waar Romney jarenlang baas van was.
Soptic en zijn gezin verloren hun ziekteverzekering, want die hangt in de VS vast aan je baan. Vervolgens werd bij zijn vrouw een vergevorderde vorm van kanker vastgesteld. Een maand later was ze dood. Boodschap tussen de regels: Mitt Romney heeft mijn vrouw vermoord.
Dat is kras, maar woordvoerster Andrea Saul pareerde de aanval door op de conservatieve nieuwszender Fox te verklaren dat de Soptics wél ziekteverzekering gehad hadden als ze in Massachusetts woonden, waar Romney’s gezondheidshervorming van kracht was.
Foute zet, want Romney’s ziektewet diende als voorbeeld voor die van Obama. En dus kunnen Romney en zijn mensen er niet over praten – laat staan erover opscheppen – omdat ‘Obamacare’ door de Republikeinen harstgrondig verfoeid wordt.
Vandaar dus die ontzette reactie van Erick Erickson. En de uithaal van de conservatieve radiopaus Rush Limbaugh. “Andrea Sauls verschijning op Fox was een potentiële goudmijn voor Obama-supporters”, zei die in een zeldzaam helder moment. “Die kunnen zeggen: Romneycare was de basis voor onze ziektewet.”
En dan was er de hysterische aanval van de langbenige conservatieve columniste Ann Coulter. Die vindt dat de Republikeinse achterban maar beter kan ophouden met geld geven aan Romney tot Andrea Sauls kop rolt. “Het heeft geen zin dat we naar de conventie gaan om deze man te steunen als hij dit soort idioten tewerkstelt”, zei ze.
Een en ander roept herinneringen op aan de woorden van Rick Santorum, de laatste Republikein die Romney tijdens de voorverkiezingen kon bedreigen. Die noemde hem toen vanwege zijn verleden in Massachusetts “de slechtst mogelijke Republikein om tegen Obama in te zetten.”
Of aan de woorden van Ann Coulter zelf op de Conservative Political Action Conference, begin dit jaar in Washington: “Als we niet kiezen voor Chris Christie (de gouverneur van New Jersey; tv), dan zal Romney de nominee zijn en zullen we verliezen.”
Als het voor de Republikeinen misgaat op zes november, kan niemand zeggen dat ze niet gewaarschuwd waren.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Tom Vandyck
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier