Hij snort zo gezellig, bijna als zijn gevleugelde naamgenoot. De mooi afgeronde rugplaat hebben ze ook gemeen. En hoewel er oneindig veel meer insecten op aarde zijn, doet de Volkswagen Kever het met 21 miljoen exemplaren lang niet slecht. Knack Information Services belicht dit monument in het dossier rond iconische merken.
Toegegeven, zijn ontstaansgeschiedenis is van twijfelachtig allooi. “Maak een auto voor het volk”, dat was de opdracht die Ferdinand Porsche kreeg van Adolf Hitler. Porsche deed dit ook, tot de oorlog roet in het eten gooide en een massaproductie verhinderde, waardoor de auto met de typische viercilinderboxermotor tot 1945 vooral voor propagandadoeleinden rondreed. Pas na WOII zou de productie op gang komen en wel door toedoen van een Britse majoor, die er vooral een vorm van herstelbetaling voor de Duitse oorlogsschulden in zag.
Pas na WOII zou de productie op gang komen en wel door toedoen van een Britse majoor, die er vooral een vorm van herstelbetaling voor de Duitse oorlogsschulden in zag.
Het eerste prototype van de Kever had vreemd genoeg geen achterruit. Daar werd om evidente redenen over gemord en dus werden er twee kleine raampjes toegevoegd. Omdat dit iets weg had van een bril, kregen de eerste Beetles weleens de troetelnaam ‘brilkevers’ mee… Uiteindelijk zou de achterruit evolueren over een ovaal stuk, 50% groter dan het origineel, tot een nog grotere, meer rechthoekige ruit. In feite zou het lieftallige wagentje voortdurend wijzigingen ondergaan in de 66 jaar dat hij in grote getale de fabriek in het Duitse Wolfsburg uitreed. Een grotere cilinderinhoud, die zijn vermogen en snelheid mettertijd flink opdreven. Maar ook grotere bumpers, betere remmen, richtingaanwijzers (!), bredere koplampen en grotere achterlichten – in de volksmond bekend als ‘olifantsvoeten’. De Kever werd steeds sneller, betrouwbaarder, veiliger, waardoor hij in 1972 zelfs het record van de T-Ford als meest geproduceerde auto verbrak. Ter ere van deze gebeurtenis zag de Weltmeister het licht, befaamd om zijn velgen en achterruitverwarming.
Er werden ook speciale modellen gebouwd, zoals de 1302- en 1303-reeks, die in Amerika als ‘superbeetle’ door het leven gingen. Of er werden samenwerkingen op poten gezet, zoals die met carrosseriebouwer Karmann en het Italiaanse ontwerpbureau Ghia, wat resulteerde in het elegante sportmodel Karmann Ghia, gebaseerd op het onderstel van een VW Kever. In de jaren ’60 ontstond in de VS een ware rage om Kevers van een andere carrosserie te voorzien. Deze waren kleiner dan de Bug – zoals de Amerikaanse Kever werd genoemd -, vandaar het verkleinwoordje Buggy. Er werden zelfs carrosserieën van glasvezelpolyester verkocht, eenvoudigweg te monteren op het chassis van een Kever. Maar in 2003 was het sprookje voorbij. De laatste klassieke VW Kever werd in Mexico gebouwd, louter voor de lokale markt. Wat niet verhinderde dat hij overal ter wereld opdook, want de VW Kever kende – en kent nog steeds – een hondstrouwe internationale fanclub. Herinnert u zich overigens Herbie nog, de sympathieke auto uit de gelijknamige films, met het nummer 53 en de rood-wit-blauwe strepen? Als auto de hoofdrol spelen in een film: iconischer kan niet!