We willen dat onze auto er goed uitziet. Maar we willen ook dat hij met een ruim en praktisch interieur komt. Waarom niet iedere auto erin slaagt die deugden te verzoenen, en sommige wel.
De rol van de auto in ons leven is de voorbije twee decennia ingrijpend veranderd. Ooit was hij in de eerste plaats een symbool van vrijheid. Wie in de jaren zeventig of tachtig zijn intrede bij de volwassenen mocht vieren, zal het zich herinneren. In die tijd wilde de jeugd zo snel mogelijk dat rijbewijs. Om als vrij mens door het leven te rijden.
Vandaag wordt die vrijheid op een heel andere manier gesymboliseerd. De deur naar de wereld wordt opengezet door andere concepten, zoals het internet of de smartphone. Maar ondertussen is ook de rol van de auto serieus geëvolueerd: vandaag is hij een verlengstuk van ons leven, zowel professioneel als in onze vrije tijd. Bij de nood aan mobiliteit is een even grote nood aan functionaliteit gekomen, alleen al omdat we de auto voor meer dingen gebruiken en er ook meer tijd in doorbrengen. Een goede rijhouding voor de bestuurder, hoofd- en beenruimte voor de passagiers. En plaats voor de sporttassen, achterin. De koffer voor een weekend, of voor de boodschappen. En als het even kan, willen we ook een auto die er goed uitziet.
Esthetiek of praktijk?
Bij veel auto’s knelt daar het schoentje. Esthetiek en functionaliteit zijn immers twee moeilijk te verzoenen deugden. Niet zelden offeren designers in hun pennentrek een stuk functionaliteit op. Een daklijn die al te zeer naar beneden toe afloopt, omdat de auto er zo dynamischer uitziet, beknot de hoofdruimte voor de inzittenden. Zoals andere designers de praktische toegang tot de koffer iets minder makkelijk maken omdat ze de achtersteven een bepaalde look willen meegeven.
Sensueel en robuust
Het is een zeer moeilijke oefening, maar niet onmogelijk. Ze vereist alleen een naadloze samenwerking tussen de designers van exterieur en interieur, die niet na elkaar maar naast elkaar moeten werken. Van bij de eerste schets van het nieuwe model. En ze moeten vooral samen grenzen durven verleggen. Dat deden ze bijvoorbeeld bij Toyota voor de C-HR, de nieuwe cross-over die nu in de toonzaal wordt geparkeerd. Het designconcept voor de C-HR was zo vernieuwend dat ze er bij Toyota zelfs een naam aan gaven, Sensual Speed Cross voor de buitenkant en Sensual Tech voor het interieur. Het resultaat is een diamantvormig architectuurthema met prominente wielkasten op de vier hoeken, die de kracht en robuustheid van de auto benadrukken. De daklijn verraadt dan weer het profiel van een coupé. Vanuit iedere hoek bekeken ademt de C-HR een delicaat evenwicht tussen nauwkeurigheid en sensualiteit. Maar iedere schets werd op papier gezet met de vereiste nummer één in het lastenboek: die sensuele en modieuze stijl koppelen aan functionaliteit. Het resultaat is een comfortabele omgeving die plaats biedt aan vijf volwassenen en de bestuurder dankzij de hoge positie van de cabine een panoramisch zicht op de weg biedt. De C-HR bewijst dat het beste van twee werelden dus echt kan: een sierlijke mooie auto die ook ruim en praktisch is.