Etienne Vermeersch ontwikkelde als filosoof een eigen filosofie. Hij vertelt honderduit over zijn kijk op de wereld in L’Air du Temps, het tweesterrenrestaurant van Sang-Hoon Degeimbre.
U bent filosoof, welke filosofie inspireert u?
Vermeersch: “Ik kan niet zeggen dat er één enkele filosofie is die ik volg. Integendeel, het is zo dat ik in de loop van mijn leven een eigen filosofie heb opgebouwd. Een persoonlijke filosofie waar ik zelf kan naar leven. Die filosofie komt niet zomaar uit de lucht gevallen en is natuurlijk wel beïnvloed. Mijn inspiratiebronnen zijn Spinoza, Hume en het logisch empirisme van de twintigste eeuw. In mijn filosofie leg ik heel sterk de nadruk op het belang van de rationaliteit. Dat betekent: helderheid van definitie van begrippen en een zeer strenge controle op de waarnemingen. Daarvoor doe ik eventueel een beroep op de resultaten van de wetenschap.”
In mijn filosofie leg ik heel sterk de nadruk op het belang van de rationaliteit.
Wat zou u jongeren aanraden die een gelijkaardige loopbaan als die van u ambiëren?
Vermeersch: “Ik zou het niet beperken tot jongeren, ik zou iederéén aanraden om zo jong mogelijk zeer veel boeken te lezen. In het tweede leerjaar ben ik begonnen met het lezen van drie boeken per week. Dat is zeer vruchtbaar om een taal te leren kennen, om een taal te leren beheersen. Toen ik dertien, veertien jaar was, ben ik begonnen met Franse boeken. Op die manier krijg je een ruime woordenschat en ontwikkel je een grote taalvaardigheid. Ik vind dat uitermate belangrijk. Je moet enerzijds literatuur lezen, romans en poëzie, en anderzijds moet je je ook proberen in te lichten over wetenschap, natuurwetenschap, techniek en uiteraard geschiedenis. Je moet een brede waaier van boeken lezen. Dat is volgens mij het allerbelangrijkste: dat je een grote belangstelling hebt, dat je over van alles en nog wat leest en nadenkt. Langzamerhand kom je wel te weten wat je specialiteit is. En of dat nu wiskunde is of geschiedenis: je moet een algemene, brede vorming nastreven vanaf het begin.”
Er zijn per jaar ongeveer tweeduizend mensen die euthanasie plegen, dat zijn dus duizenden mensen die niet nodeloos hebben moeten lijden.
Op welke verwezenlijking bent u het meest trots?
Vermeersch: “Daar moet ik niet lang over nadenken. In 1971 mocht ik deelnemen aan het eerste televisiedebat over euthanasie. Dat was op de toenmalige BRT. Daar heb ik voor het grote publiek een euthanasiewet verdedigd omdat ik vond dat die er moest komen. Gelukkig heb ik lang genoeg geleefd om later zelf te kunnen meewerken aan het ontstaan van die wet: ik werd voorzitter van het Raadgevend Comité voor Bio-ethiek en voorzitter van de subcommissie over euthanasie binnen dat raadgevend comité. Samen met mijn Franstalige covoorzitters hebben wij een viertal adviezen geformuleerd. Uiteindelijk heeft de Senaatscommissie ons eerste advies quasi overgenomen. Niet volledig, er zijn een paar tekorten, maar uiteindelijk was het toch een behoorlijk resultaat. Sindsdien zijn er per jaar ongeveer tweeduizend mensen die euthanasie plegen, dat zijn dus duizenden mensen die niet nodeloos hebben moeten lijden. Ik ben gelukkig dat ik daartoe heb kunnen bijdragen. Dit is het mooiste wat ik in mijn leven had kunnen doen.”
Lees hier meer over Etienne Vermeersch.