KLASSIEK: B’Rock, vijf jaar lef

Verhaal van een ensemble waarvoor geen plaats was.

De oprichting van B’Rock vijf jaar geleden was zonder meer een gedurfde onderneming. Vlaanderen beschikte over een uitgebreide waaier aan ensembles rond vroege muziek, vaak met een ijzersterke binnen- en buitenlandse reputatie: was er plaats voor nóg een barokorkest? De vraag werd openlijk gesteld. Het antwoord, zo blijkt, was ondubbelzinnig ja: het was tijd voor een nieuwe generatie en een nieuwe Beeldenstorm. B’rock heeft de voorbije jaren druk geëxperimenteerd – zonder vrees om op zijn bek te gaan, wat ook wel eens voorviel. Dat maakt het verhaal alleen maar boeiender.

Het nationale en internationale palmares van het ensemble is op die vijf jaar opvallend uitgebreid. B’Rock heeft in grote Europese zalen en op grote festivals gespeeld, en het dirigentloze gezelschap werkte samen met grote dirigenten en solisten als Gary Cooper, Richard Egarr, contratenor Philippe Jaroussky. Er werden drie cd’s geproduceerd, met muziek van Telemann, Händel en David Petersen. Voor 2012 staat een grote productie onder René Jacobs in De Munt op het programma. Even opvallend is het grensoverschrijdende domein dat het ensemble bezet: barokmuziek in een hedendaagse setting, maar ook hedendaagse muziek met een instrumentarium en een historische basis die daar bijzonder inspirerend op werkt.

Kortom, als B’Rock onaangenaam zou verrassen, dan zou het zijn door de begane paden te betreden. En net dat was de enige kleine kanttekening bij het concert dat het gezelschap zondag in het Gentse Conservatorium gaf: het programma – suite uit The Unhappy Penitent van Daniel Purcell, suite en liederen uit The Fairy Queen van diens beroemdere broer Henry en suite uit The Virgin Prophetess van de in Moravië geboren componist Gottfried Finger – was prima, maar niet meteen om op het puntje van je stoel te gaan zitten.

Maar B’Rock heeft zijn reputatie ook opgebouwd op een rots van kwaliteit, en dat was van de eerste noot duidelijk. Transparante uitvoeringen, hevige maar perfect gecontroleerde dynamiekwisselingen, een mooi gebalanceerde klank, speelse passages (zoals de grappige brom in Fingers Hornpipe). Dit is muziek die het ensemble tot in de kleinste details beheerst en waardoor het heel ongedwongen met het publiek communiceert.

Hetzelfde gold overigens voor de liederen uit The Fairy Queen die sopraan Liesbeth Devos uitstekend neerzette: overtuigend en evenwichtig, maar ook met de Britse relativerende lichtheid die zelfs uit de somberste klacht spreekt – want per slot van rekening is The Fairy Queen een komedie.

B’Rock is na vijf jaar een gezelschap met een reputatie dat structurele ondersteuning geniet . Het is hen meer dan gegund. Onze verjaardagswens: blijven durven!

Peter Vandeweerdt

Gehoord in het Gentse Conservatorium op 17/10: 5 jaar B’Rock met muziek van Henry en Daniel Purcell en Gottfried Finger.