‘Het is beschamend alle ondernemers zakkenvullende profiteurs te noemen’

Het imago dat alle ondernemers zakkenvullende profiteurs zouden zijn, is ronduit beschamend voor een land in crisis. Het is net door de ‘handen uit de mouwen’-instelling van ondernemers dat het tij kan keren.

Acht jaar geleden wilde ik iets ondernemen. Ondernemen betekent: ‘ergens aan beginnen’, leert het woordenboek. Of: ‘actief zijn’, ‘iets aanpakken’, maar ook ‘aandurven’ of, gewoonweg: ‘durven’. Ik werd ondernemer en daar was durf voor nodig. Durf om te investeren, risico’s te nemen, grenzen te verleggen. Vandaag heb ik een onderneming met vijftien medewerkers, en het gaat – hout vasthouden – goed met ons bedrijf. Er staan nieuwe investeringen op het programma en het orderboekje is mooi gevuld.

Deze week zetten enkele captains of industry de aanval in op de regering Di Rupo. Ze laakten de hoge belastingdruk en het gebrekkige investeringsklimaat in ons land. De bedrijfsfederaties schaarden zich achter deze strijd. Onmiddellijk volgde de backlash: ondernemers als Jef Colruyt en Marc Coucke kropen in de pen om het tegendeel te bewijzen. Het werd een debat tussen believers en non-believers. Tussen zij die de regering als vijandig voor ondernemers beschouwden, en anderen die zeggen dat het allemaal nog wel meevalt met dat pessimisme.

Door dit welles-nietesspelletje is het debat afgeweken van de essentie, namelijk dat vele bedrijven het vandaag de dag moeilijk hebben. Ook, en misschien vooral, de KMO’s, die 95 % van de bedrijven uitmaken. Die KMO’ers verdienen ook een stem in het debat. Zij zijn de echte motor van onze economie. Helaas klinkt hun stem vaak het minst luid. Helaas worden zij vaak vergeten.

Akkoord, er zijn maatregelen genomen, ten gunste van de KMO’s. Zoals deze week de drastische verlaging van de sociale lasten voor de eerste drie werknemers in KMO’s. Maar dat is niet voldoende. België kent de hoogste fiscale druk op arbeidsinkomen, zo leert een rapport van de OESO. Ondernemers staan daardoor op de rem als het aankomt op extra aanwervingen. Loonsverhogingen als middel om medewerkers te motiveren zijn nauwelijks nog haalbaar. Is het zo ondenkbaar om een bepaalde schijf van het inkomen belastingvrij te maken? Het zou de koopkracht opnieuw aanzwengelen en het is een driedubbele win : voor de werknemer, voor de economie en voor de werkgever die eindelijk zijn mensen kan belonen in de juiste verhouding.

Als ondernemers zijn wij bereid om financiële risico’s te nemen. We zorgen voor welvaart en voor de herverdeling ervan. Mag er dan geen verschil zijn tussen diegenen die de risico’s nemen en diegenen die kiezen voor de veilige cocon van hun werkgever? Als die financiële verschillen worden afgevlakt door het afromen van winsten wordt ook het ondernemerschap minder aantrekkelijk. En België scoort al slecht op ondernemersattractie. Het wordt tijd dat het tij keert.

Eén en ander heeft voor gevolg dat er een zekere zwaarmoedigheid dreigt onder de ondernemers. Diegenen die kunnen, zoeken andere oorden op. Maar wat me misschien nog het meest tegen de borst stuit, is het imago dat wordt opgehangen over ondernemers. Alsof we allemaal zakkenvullende profiteurs zouden zijn. Zo’n houding is ronduit beschamend voor een land in crisis. Het is net door de instelling ‘handen uit de mouwen’ van ondernemers dat het tij kan keren.

Daniëlle Vanwesenbeeck (39) startte acht jaar geleden met het mailhouse MasterMail, een bedrijf uit Wilsele, gespecialiseerd in het coördineren en verwerken van direct mailing en direct marketing campagnes. Vanwesenbeeck won dit voorjaar de Womed Award, de prijs voor de beste Vlaamse vrouwelijke ondernemer van het jaar.