Het gedrocht van de overheveling van het kindergeld

‘Karel De Gucht heeft gelijk. Het kindergeld mag dan wel een overdracht van 5 miljard aan de regio’s inhouden, ze gaat veel tijd en energie kosten en waarom?’, aldus Véronique Goossens.

“Er gaat daar geen kind meer of minder mee geboren worden, hoor.” Karel De Gucht kijkt streng en ploft in de schminkstoel om zich weer in de oorsponkelijke staat te laten herstellen. “Het kindergeld overhevelen naar de regio’s staat zogezegd voor grotere fiscale automonie, dat is niet waar, he!”

Karel De Gucht heeft gelijk. Het kindergeld mag dan wel een overdracht van 5 miljard aan de regio’s inhouden, ze gaat veel tijd en energie kosten en waarom? Experten, sociale partners, politici, de stroom aan criticasters ten aanzien van dit gedrocht blijft aanzwellen. De haren rijzen hen letterlijk ten berge als ze zich proberen voor te stellen hoe je aan de opdeling begint. Het zijn die typische koterijen die onze staatshuishouding almaar ingewikkelder maken en vaak minder doelmatig. “Ik zit 30 jaar in de politiek en ik heb nog niets anders dan staatshervormingen meegemaakt. En wat heeft het ons opgeleverd?, ” klinkt de retorische vraag van De Gucht tijdens het gesprek in Z-Talk Goossens.

We kunnen het beter hebben over de sociaal-economische uitdagingen en die federaal regelen, pleit de Europees Commissaris voor Handel in zijn jongste boek over het liberalisme. “Allemaal goed en wel, maar hoe gaat u een diepgaande economische hervorming regelen met een sterke PS?”, werp ik op. “Dat is geen juiste vraagstelling”, hoor ik geamuseerd aan. “Denkt u nu echt, mevrouw, dat het in Vlaanderen zoveel beter loopt?”

Pure oppositiepraat uiteraard.

En het antwoord gaat totaal voorbij aan het feit dat je met een sterke PS inderdaad geen zoden aan de dijk zet als het om fundamentele economische hervormingen gaat. Of wat te denken van Minister Onkelinx, die het gisteren nodig vond de besparingsopdracht naar beneden bij te stellen. Onze rentelasten zijn nu al duurder dan wat wij aan onderwijs uitgeven.

Maar het hadden het over dat andere geld voor onze kinderen. Hoeveel jonge gezinnen in Brussel gaan zich plots tot Vlaming bekeren om in de toekomst mogelijks meer kindergeld te ontvangen?

Het ironische aan de zaak is dat die miljarden werden overgeheveld in een staatshervorming, waar N-VA (de eisende partij) niet bij betrokken was. Hoe komt het dan dat die draak toch het levenslicht zag?

Jawel, het was de leerling-tovenaar Alexander De Croo, die hem er in de laatste uren van de onderhandelingen over de zesde staatshervorming bijsleurde. Om aan zijn wegkwijnende werkgeversachterban te kunnen zeggen: hier is iets historisch gerealiseerd.

Pure volksverlakkerij uiteraard.

Véronique GoossensKarel De Gucht is dit weekend te gast in Z-Talk Goossens.