Opnieuw mogen we in onze geldbuidel tasten voor de zoveelste redding van Dexia. En het ACW moet zwaar herstructureren.
Herinnert u zich nog hoe ex-premier Yves Leterme (CD&V’er van ACW-signatuur) verklaarde dat de redding van de banken de belastingbetaler geen cent zou kosten, ‘wel integendeel’? Al wie dat geloofde, mag die wensdroom nu wel definitief opbergen, want aan de ontmanteling van restbank Dexia hangt voor de belastingbetaler een veel duurder prijskaartje dan tot nu toe werd gedacht. Ook het ACW, de koepel van christelijke werknemersorganisaties, deelt in de klappen en start nu de procedure op voor erkenning als bedrijf in herstructurering.
Dexia kwam eind september 2008 in financiële ademnood. Er moest toen een kapitaalverhoging van 6 miljard euro doorgevoerd worden om de bank te redden. Daarvan namen de Belgische overheden 2 miljard euro voor hun rekening. In de herfst van vorig jaar bleek dat onvoldoende. De federale en regionale overheden, de oorspronkelijke aandeelhouders Gemeentelijke Holding, Ethias en groep Arco van het ACW zagen ruim 6 miljard euro aan kapitaal in rook opgaan. Het grootste deel van dat verlies komt via diverse kanalen uiteindelijk bij de belastingbetaler terecht.
De Belgische overheid kocht vervolgens voor 4 miljard plus de overname van 18 miljard rommel de Belgische Dexia-tak uit en die werd herdoopt in Belfius. De meeste problemen bleven bij het beursgenoteerde Dexia Holding, de zogenaamde restbank. Om die restbank in staat te stellen de probleemkredieten af te wikkelen, moesten er voor 90 miljard aan staatsgaranties worden afgeleverd. België nam daarvan iets meer dan 60 procent voor zijn rekening, Frankrijk bijna 40 procent, dit op basis van het Dexia-aandeelhouderschap in 2008.
Met het verlenen van de staatswaarborg voor restbank Dexia werd gehoopt dat er eindelijk een einde aan de financiële aderlading zou komen. Dat was een zoveelste misrekening, want nu blijkt Dexia minstens 5 miljard euro vers kapitaal nodig te hebben. Dus moeten we, samen met Frankrijk, vers kapitaal inbrengen. Alleen is opnieuw de vraag: in welke verhouding? Want specialisten zijn ervan overtuigd dat je al het geld dat je nu in Dexia stopt nooit meer terugziet. Het is nog even afwachten hoe de deal tussen België en Frankrijk er precies zal uitzien, maar het is in elk geval nu al duidelijk dat de financiële verantwoordelijkheid die ons land in het Dexia-dossier draagt vandaag al verpletterend is. Dat Dexia ons hoe dan ook miljarden zal kosten, staat als een paal boven water.
Dat het Dexia-drama zwaar om zich heen grijpt, moet nu ook het ACW toegeven, dat via Arco een van de oorspronkelijke aandeelhouders van Dexia was. Het ACW startte een procedure op om erkend te worden als ‘bedrijf in herstructurering’. Het stelt brugpensioen op 58 jaar voor, waarmee 36 van de 274 werknemers de koepelorganisatie zouden kunnen verlaten. De gemeenschap, de belastingbetaler dus, draait voor deze herstructurering op. Het is bovendien een mokerslag voor het imago van het ACW en de organisaties die daartoe behoren, zoals werknemersorganisatie ACV, de Christelijke Mutualiteit, ouderenbeweging Okra, Femma (het vroegere KAV), jongerenbeweging KAJ, werknemersbeweging KWB.
En de verantwoordelijken voor dit alles? De Dexia-managers die de bank in de problemen brachten, mochten opstappen met een royale vergoeding. De bestuurders, ook die van het ACW, kregen kwijting van de aandeelhoudersvergadering. Anderen twitteren nu vanuit Parijs. Wat kan het leven toch mooi zijn.
Ewald Pironet
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier