Te veilige speeltuigen zijn vervelend

Speeltuigen die voldoen aan alle veiligheidsvoorschriften zijn vaak te weinig uitdagend voor kleine kinderen en dat kan evengoed schadelijk zijn voor hun lichamelijke ontwikkeling als een ongeval.

Onze kinderen brengen van jongs af aan veel te veel tijd zittend door en dat is een zeer ongelukkige ontwikkeling nu problemen van overgewicht, diabetes type 2 en dergelijke hand over hand toenemen. Slechte speelruimtes en vast geïnstalleerde speeltoestellen dragen daar toe bij, zo stelt dokter Kristen Copeland van het Cincinnati Children’s Hospital Medical Center.

De Amerikaanse kinderen brengen gemiddeld 70 tot 83 procent van hun tijd in de kleuterschool zittend door. Slechts hooguit 3 procent van hun tijd kunnen ze zich eens flink lichamelijk uitleven. Veel te weinig om zich lichamelijk te ontwikkelen.

Ouders en het personeel van kleuteropvang en -scholen maken zich volgens haar ook teveel zorgen over mogelijke ongevallen met speeltoestellen en de wettelijke aansprakelijkheid en concentreren zich teveel op de verstandelijke ontwikkeling van hun kroost.

Dit onderzoek is in de Verenigde Staten uitgevoerd, maar de besluiten klinken zeer bekend in de oren en kunnen evengoed toegepast worden op onze kinderopvang en scholen.

Bewegen maakt lichaam en geest gezond

Beweging is niet alleen essentieel voor een gezond lichaam en een goede controle van het lichaamsgewicht. Kinderen die veel bewegen, leren ook beter, kunnen zich beter concentreren. Beweging ondersteunt de mentale ontwikkeling.

Kinderen verkennen onbewust hun grenzen. Te weten komen wat kan en wat niet is een essentieel onderdeel van hun ontwikkeling. Dat betekent ook dat sommige kinderen veilige speeltuigen onafwendbaar op oneigenlijke manieren gaan gebruiken. Ze kruipen langs de glijbaan omhoog, want dat is veel spannender. En daarbij kunnen ze inderdaad al eens vallen en wat schaafwonden of een breuk oplopen. Maar dat is ook een manier waarop ze dingen leren. Wanneer je braafjes op de schommel blijft zitten, is de pret er immers al snel af.

Een gebrekkige lichamelijke ontwikkeling berokkent ook schade aan onze kinderen. Ze is op het eerste zich misschien minder opvallend, maar dat maakt ze niet minder ernstig. Door kinderen te weinig kansen te geven om zich lichamelijk te ontwikkelen, dragen de school en kinderopvang er toe bij dat onze kinderen lichamelijke analfabeten worden met spichtige spieren, pakken overgewicht en ledematen die ze niet voldoende kunnen coördineren.

Thuis is het niet beter. Kleine woningen en appartementen geven kinderen geen ruimte om te ravotten en zich dus fysiek te ontwikkelen. De straat met het drukke verkeer is dat evenmin. Naschools sporten richt zich teveel op drill en competitie en heeft te weinig oog voor fun en ontspanning.

Nagenoeg elke volwassene plaatst een goede gezondheid voorop in de rij van de belangrijkste factoren in het leven. Maar voor onze kinderen lijkt dat niet te gelden. We kleven hen bijna vast op hun stoeltjes in kleuterklasjes en wie wat teveel beweegt, krijgt al snel een stempel: “Afwijkend. Mogelijk ADHD”.

Het risico op overgewicht is groter dan de risico’s van de ongevallen die kinderen oplopen tijdens spel en beweging, merken de Amerikaanse onderzoekers op. We moeten veel meer oog hebben voor de lichamelijke ontwikkeling van onze kinderen, stellen ze, en kleuterscholen kunnen daar een belangrijke rol in vervullen.

Wie het zeer boeiende onderzoek van Copeland wil lezen, kan het gratis downloaden van de website van Pediatrics, het tijdschrift waarin het in februari gepubliceerd wordt.

Jan Etienne, Bodytalk