Lut Celie van De Bleekweide komt bij mij soms meer over als een goeie moeder dan als een psychotherapeute. Ik lees dat ze haar patiëntjes knuffelt. Dat vind ik niets voor psychotherapeuten.’ Hoogleraar psychologie Peter Rober pleit in Knack voor afstand tussen therapeut en cliënt.
Rober: Een goede gezinstherapeut is als een voetbalcoach. Hij maakt zichzelf niet te belangrijk. Hij probeert om de gezinsleden met elkaar in gesprek te brengen. Het is niet zo belangrijk wat de dochter tegen de therapeut zegt. Wat telt is dat de vader die aanwezig is hoort wat de dochter tegen de therapeut zegt. Als psychotherapeut sta je als een trainer aan de kant. Je hebt invloed en je bent belangrijk, maar je staat niet op het veld. Daar staan de gezinsleden. Zij moeten zich organiseren en scoren. Een psychotherapeut komt emotioneel wel heel dicht bij zijn cliënten omdat hij ze goed wil begrijpen, maar hij houdt ook afstand. Hij komt niet in hun levens.
Dat is een dunne lijn om te bewandelen.
Rober: Klopt, en als therapeut ben je daar heel kwetsbaar in. We komen heel dichtbij. De verleiding is soms groot om een rol te spelen in het leven van je cliënten, om de goeie vader te spelen, om een kind te troosten in plaats van de ouders uit te nodigen om dat te doen. Er is heel wat te doen rond het programma De Bleekweide van Lut Celie. Ik heb het nog niet gezien moet ik bekennen, maar als ik interviews met haar lees dan komt zij bij mij soms meer over als een goeie moeder dan als een psychotherapeute. Ik lees dat ze haar patiëntjes knuffelt. Dat vind ik niets voor psychotherapeuten. Die moeten hun patiënten niet knuffelen.
Waarom niet?
Rober: Dat moet iemand uit het natuurlijke milieu doen. Als ik een kind ga knuffelen dat daar nood aan heeft, dan geef ik aan de ouders impliciet de boodschap dat ze slechte ouders zijn. Want dan zeg ik: jullie moeten dat kind knuffelen maar jullie doen het niet, dus zal ik dan maar de rol van goeie ouder overnemen. Het is net mijn taak om samen met die mensen te zoeken hoe zij goeie ouders kunnen zijn. Psychotherapie is iets anders dan de trooster of de redder willen zijn. Hetzelfde geldt trouwens voor volwassen cliënten. Als er een vrouw bij mij komt en ze voelt zich eenzaam, dan ga ik haar niet knuffelen. Dat moet haar man doen, of haar moeder, of iemand anders. Ik blijf de trainer naast het veld. (IDG)
Het volledige interview met Peter Rober over gezins- en relatietherapie, depressies, echtscheidingen en de moeilijke rol van de psychologische hulpverlener vindt u deze week in Knack.
