Opinie: Voetbalbond communiceert chaotisch over de verplichte harttest

De Belgische Voetbalbond maakte bekend af te zien van de verplichte harttest voor hun jonge voetballertjes. Een wat ongelukkig bericht omdat een duidelijke verklaring uitbleef en verontruste ouders geen duidelijkheid krijgen. Maar achter de schermen stoomt de Vlaamse Vereniging voor Sportgeneeskunde een voorstel klaar dat vermoedelijk de steun krijgt van alle betrokken partijen.

Het doodvallen van sporters lijkt de laatste tijd epidemische vormen aan te nemen en toegegeven, het is overrompeld en dramatisch wanneer je het levensgroot en à la minute voor je op het scherm ziet gebeuren. Laat staan dat je langs de kant van het veld staat wanneer het zich voordoet.

In onze moderne maatschappij willen we alles risicovrij en dus willen we ook onmiddellijk weten wat “de verantwoordelijken” zullen ondernemen om te verzekeren dat dit in de toekomst niet meer kan gebeuren.

Onder de druk van het verse drama krijg je dan allerhande voorstellen waarvan je onmiddellijk weet dat ze op zijn vriendelijkst gezegd niet erg realistisch zijn. “Alle jonge voetballertjes verplicht screenen op hartrisico’s” was er zo een van.

De Voetbalbond komt er nu op terug. “Te duur”, klinkt het en “te weinig artsen om de onderzoeken uit te voeren.” En ook nog “We willen de mensen niet afschrikken.”

Er zou ook nog een sensibiliseringscampagne komen. Later. Volgend seizoen hopelijk. Want de Voetbalbond wil haar spelers wel sensibiliseren om zich (toch nog?) te laten screenen.

Je vraagt je af wat de Voetbalbond ons uiteindelijk duidelijk wil maken. Ze zegt dus “ja er is een risico want wij raden spelers aan om zich te laten onderzoeken, maar zoek zelf maar uit waar, hoe en bij wie.”

Daar ben je als ouder niet mee geholpen. Eerst jutten ze je op en daarna laten ze je vallen.

Een heel ongelukkige vorm van communicatie. Terwijl het zoveel eenvoudiger en duidelijker zou kunnen. Want achter de schermen wordt er ondertussen hard gewerkt aan een voorstel dat stevig wetenschappelijk onderbouwd is.

De Voetbalbond weet er van, want ze werd uitgenodigd door de sport- & keuringsartsen, een werkgroep binnen de Vlaamse Vereniging voor Sportgeneeskunde – VV om mee te werken aan dit nieuwe voorstel.

Het nieuwe voorstel komt er op vraag van de Vlaamse Minister van Sport, Philippe Muyters.

Stevig ondertimmerd

Om dit screeningsprotocol een zo groot mogelijke kans op slagen te geven, streeft de Vlaamse Vereniging voor Sportgeneeskunde naar een zo breed mogelijk draagvlak.

Ze werkt daartoe onder meer samen met cardiologen van diverse universitaire centra, zoals Hein Heidbüchel en Marc Gewillig van UZ Leuven, Bert Suys van UZA, Pedro Brugada van UZ Brussel. Verder ook met artsenverenigingen zoals Domus Medica van de Vlaamse huisartsen en de artsensyndicaten.

Volgens een lid van de VVS-werkgroep is het voorstel op enkele details na zo goed als rond. Verwacht wordt dat het voorstel binnen enkele weken aan de minister voorgelegd kan worden.

De Voetbalbond had dus kunnen volstaan met de melding dat ze nog even zouden wachten tot dit gemeenschappelijke voorstel rond zou zijn om het dan samen met alle andere betrokken partijen bekend te maken.

Briefje van de dokter Het nieuwe protocol voor cardiale screening komt niet zomaar uit de lucht vallen. Het maakt deel uit van een algemeen nieuw voorstel voor sportscreening dat in alle sporten toegepast zou kunnen worden en dat eveneens uitgewerkt wordt op vraag van Philippe Muyters.

Het moet het huidige ‘briefje van de dokter’ vervangen als bewijs dat je veilig aan sport kunt doen. Zoals bekend liet deze keuring door de dokter zwaar te wensen over. De meeste sportbonden formuleerden nauwelijks enige eisen waaraan de kandidaatsporter moest voldoen.

Mijnheer de voorzitter

In een reactie op de aankondiging van de Voetbalbond liet Radio 1 Chris Goossens aan het woord. Waarom toch? Goossens, dokter van voetbalclub Beerschot, sprak naar eigen zeggen vooral uit naam van de Vereniging van Belgische Clubartsen en Consulenten. Een vereniging waarvan hij de voorzitter is.

Je vraagt je af wat die vereniging voorstelt. Op 25 april 2006 publiceerde het Staatsblad haar statuten enkele jaren later lanceerde ze een oproep tot “het creëren van een nationaal statuut voor artsen, kinesisten en andere medewerkers van de medische teams van een voetbalclub”, een loffelijk initiatief, waarover later echter niets meer gehoord werd.

Maar misschien werkt deze vereniging ook vooral achter de schermen, want in de Belgische pers werd er sindsdien niets meer van gehoord. Behalve wanneer sportdokter Chris Goossens aan het woord komt, want hij laat zich graag citeren als “voorzitter van de Vereniging van Belgische Clubartsen en Consulenten”.

In zijn reactie noemde Goossens het onbegrijpbaar dat de Voetbalbond hen niet gehoord had in deze materie. Dat er geen contact met hen opgenomen was voor overleg terwijl hij en de vereniging daar helemaal voor gewonnen waren.

Buiten deze klaagzang had hij nauwelijks iets zinnigs te vermelden. Maar hij krijgt nog de kans. Want de werkgroep heeft hem ook uitgenodigd. Hopelijk is hij zich dan grondiger voorbereid.

Jan Etienne, Bodytalk