‘Gezondheidszorg botst tegen grenzen financiële haalbaarheid’

© Thinkstock

Volgens professor bio-ethiek Guido Pennings zijn individuele gevallen, hoe schrijnend ook, geen goede basis om een terugbetalingsregeling voor dure medicijnen uit te werken.

In de discussie over het terugbetalen van dure medicijnen tegen zeldzame ziektes, wijst professor bio-ethiek Guido Pennings (UGent) op het feit dat de gezondheidszorg botst tegen de grenzen van de financiële haalbaarheid. “Individuele gevallen, hoe schrijnend ook, zijn geen goede basis om een politiek uit te werken”, klinkt het.

Pennings: ‘Iedereen heeft recht op een behandeling waarbij de uitgaven met mate gebeuren’

“De complexiteit van dit soort dingen is het grote probleem, net als de vanzelfsprekendheid waarbij iedereen lijkt te veronderstellen dat het recht op teruggave absoluut is voor zaken die beschouwd worden als levensnoodzakelijk”, aldus Pennings. “Dat kan niet meer in een samenleving waar gezondheidszorg zo duur is geworden. We lopen tegen de grenzen van de financiële haalbaarheid.”

Pennings wijst erop dat iedereen recht heeft op een goede behandeling. “Maar een behandeling waarbij de uitgaven met mate gebeuren. Als de uitgaven in de gezondheidszorg verder stijgen zoals dat nu het geval is, dan geven we er binnenkort 20 pct van ons BNP aan uit.”

De professor bio-ethiek waarschuwt ook voor de focus op individuele casussen. “Die wekken terecht medelijden, maar zijn geen goede basis om een goede politiek uit te werken. De benadering is ook verkeerd in de gevallen waar er toevallig een medicijn voor zou bestaan. Je zou dan ook voor eender welke ziekte kunnen zeggen dat er een medicijn voor ontwikkeld moét worden.”

Pennings: ‘De vraag is hoeveel de samenleving wil investeren in dure toepassingen om het leven van één persoon te rekken’

Pennings wijst er ook op dat de idee dat alle problemen op te lossen zijn, vrij onrealistisch is. “Zowel de overheid als de farmaceutische industrie hebben een aantal argumenten die maken dat het oplossen van dergelijke problemen altijd problematisch zal zijn, en allicht naar de toekomst steeds meer. We lopen steeds vaker tegen de ontwikkelingen van de geneeskunde aan die soms onbetaalbaar zijn. De vraag is hoeveel de samenleving wil investeren in heel dure toepassingen om het leven van één persoon enkele jaren te rekken.”

Het debat over de terugbetaalbaarheid van dure medicijnen wordt opnieuw gevoerd naar aanleiding van berichten in het VTM nieuws en diverse kranten over tientallen patiënten, onder wie Viktor Ameys (7) die hun medicijn niet terugbetaald zien. De patiënten hebben een zeldzame immuunziekte waarvoor een medicijn bestaat. Maar het is peperduur, het wordt niet terugbetaald en de producent wil de prijs niet laten zakken.

Geneesmiddelencommissie

Op vrijdag 18 januari voelde Viktor zich niet goed. Griep, dachten zijn ouders en de dokter. Drie dagen later was hij er nog erger aan toe. Uit tests bleek dat Viktors bloedplaatjes drastisch geslonken waren en dat zijn nieren blokkeerden. Hij bleek te lijden aan een atypische vorm van HUS – het hemolytisch uremisch syndroom, een zeldzame en ernstige ziekte.

Het medicijn Soliris, dat Viktor samen met 24 andere lotgenoten inneemt, is peperduur. Viktor krijgt het om de twee weken toegediend. Hij moet dan een halve dag naar het ziekenhuis, waar hij een infuus krijgt. Dat kost 9.000 euro per keer.

Soliris wordt onder strikte voorwaarden terugbetaald in Nederland en Frankrijk. In België wordt het terugbetaald voor wie aan PMH, een andere nierziekte, lijdt. Maar nog niet voor wie het atypische HUS heeft. Zowel de geneesmiddelencommissie als de commissie die over het budget gaat, heeft een negatief advies geformuleerd. Minister van Volksgezondheid Laurette Onkelinx (PS) heeft aan de firma een prijsverlaging van 3,69 procent voorgesteld, maar de firma heeft geweigerd. (Belga/INM)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content