EHBO-koffer niet voorbereid op jeugdkampen

Op kamp met de jeugdbeweging: weken die niet zonder schrammen, blaren en pijntjes voorbij gaan. De inhoud van de EHBO-koffer blijkt er echter meestal zeer belabberd uit te zien.

Straks vertrekken weer duizenden kinderen op kamp met de jeugdbeweging. Weken die onmogelijk zonder schrammen, blaren en kleine en grote pijntjes kunnen voorbij gaan. Uit een onderzoek van Sofie Heeckhout (Universiteit Antwerpen) blijkt echter dat de inhoud van de EHBO-koffer die mee op kamp vertrekt er meestal zeer belabberd uitziet.

Schaafwonden, tekenbeten, pijntjes, insectenbeten en blaren. Dat is de top 5 van de meest voorkomende calamiteiten op kamp. Toch is het adequaat vullen van de EHBO-koffer voor de jeugdbewegingen duidelijk niet de eerste prioriteit. Van de 110 jeugdbewegingen – zowel Chiro Vlaanderen, KSJ-KSA-VKSJ als Scouts en Gidsen Vlaanderen – die aan de enquête deelnamen, vroegen er slechts 26 aan een apotheker om de EHBO-kist te vullen. Laat staan dat er ergens een nationale richtlijn zou zijn die de groepen duidelijk maakt wat er standaard in de eerstehulpkist aanwezig moet zijn.

Meer dan een op de tien geneesmiddelen die zich in de EHBO-kist bevonden, waren bovendien in Nederland gekocht. Dat de meeste ondervraagde groepen zich in Antwerpen en Limburg situeerden, zal daar niet vreemd aan zijn, temeer omdat in Nederland meer geneesmiddelen vrij verkrijgbaar zijn én bovendien goedkoper. Maar het probleem is dat die middelen dan ook meteen zonder enig advies werden aangekocht.

Advies

En advies zou er wel bij mogen zijn. Uit het onderzoek van Sofie Heeckhout blijkt immers dat de inhoud van de koffer meestal absoluut niet beantwoordt aan de nood van de jeugdgroepen op kamp. En is de EHBO-koffer soms wel voorzien van noodzakelijke producten, dan is de leiding niet altijd opgeleid om ermee om te gaan. Dat is een probleem, temeer omdat de wet die jonge mensen ook niet helpt in hun taak. Zij riskeren vervolging mocht er iets mis gaan. Wettelijk mag de leiding immers geen enkel geneesmiddel – ook niet een geneesmiddel dat zonder voorschrift verkrijgbaar is – zonder schriftelijke toestemming van de ouders of een arts toedienen. De auteur pleit er dan ook voor om de wetgeving in die zin aan te passen zodat ze – letterlijk – op het terrein werkbaar wordt.

Want 48 procent van de ondervraagden gaf toe dat er toch OTC-geneesmiddelen zonder voorafgaandelijk advies van een arts, een verpleegkundige of een ouder worden toegediend, al was er bij gemiddeld 61 procent van de jeugdbewegingen wel minstens één leidster met een EHBO-brevet. Eén ding heeft de leiding wel begrepen: ook een placebo kan soms helpen. Naargelang de jeugdbeweging schommelde het aantal dat zijn toevlucht soms zoekt in het toedienen van placebo’s tussen vier en zes op de tien.

Campagnefilmpje

Deze masterproef moet de jeugdbewegingen aansporen om minstens een apotheker te consulteren bij het vullen van de EHBO-doos. Maar tegelijkertijd wordt er ook gewezen op het risico dat de enthousiaste, jonge leidsters en leiders lopen en het tekort aan een (basis)opleiding EHBO. Het onmiddellijke gevolg van deze enquête is alvast een campagnefilmpje om te wijzen op het belang van een correct gevulde EHBO-kist, een checklist voor de ideale eerstehulpkoffer en een boekje met geplastificeerde fiches waarop zeer gestructureerd wordt weergegeven hoe basishulp bij kleine ongevallen kan gebeuren.

Opvallend detail: de professoren van het Departement Farmaceutische Wetenschappen van de Universiteit Antwerpen waren zo opgezet met het initiatief dat zij een grotere verspreiding van die fiches ondersteunen. (DDP)

Bron: www.deapotheker.be