Jonge sporters die zich op één sport toeleggen en intensief trainen, lopen een aanzienlijk groter risico op stressfracturen en andere overbelastingletsels. Dat kan grotendeels vermeden worden door kinderen per week niet meer uren specifiek te laten trainen dan hun leeftijd in jaren.
Onder druk van onze prestatiemaatschappij worden veel kinderen al op jonge leeftijd in een sportief kader gedrukt in de hoop op een gouden carrière enkele jaren later.
Deze aanpak berust op verhalen over topsporters die al piepjong beginnen sporten zijn. Maar dat levert slechts uiterst zelden succes op. Het eindigt veel vaker in veel miserie, ruzie en problemen.
Plus heel wat overbelastingletsels, stelde dokter Neeru Jayanthi de voorbije week op een meeting van de American Medical Society for Sports Medicine (AMSSM) in San Diego.
Een twaalfjarige die bijvoorbeeld wekelijks 13 uur of meer tennis speelt, heeft tot 70% meer kans op een ernstig overbelastingletsel dan op een ander kwetsuur.
Maandenlang out
Jayanthi baseert zijn uitspraken op het grootste onderzoek naar overbelastingletsels bij kinderen tot nu toe.
Tussen 2010 en 2013 registreerden Jayanthi en zijn collega’s 1.206 sporters van 8 tot 18 jaar die in het Loyola & Lurie Children’s Hospital in Chicago opgenomen werden met letsels.
Ze telden in totaal 859 letsels waarvan 564 door overbelasting, waaronder een aantal vrij ernstige zoals kraakbeenletsels, schade aan gewrichtsbanden en stressfracturen.
Sommige van deze letsels dwingen de jonge atleten tot 6 maanden en langer naar de zijlijn omdat hun herstel veel tijd vergt.
Andere letsels leggen zelfs een zware hypotheek op hun verdere sportieve toekomst en mobiliteit. Zoals kraakbeenletsels die vaak nooit meer volledig hersteld raken.
Duidelijke cijfers
Jonge atleten die meer dan het dubbele van hun vrije speltijd in georganiseerd sportverband trainen, liepen aanzienlijk meer risico op overbelastingletsels.
Atleten die zware letsels opliepen, waren per week gemiddeld 21 uur fysiek actief, waarvan 13 uur in georganiseerd sportverband.
De sporters die kwetsuurvrij bleven, waren slechts iets meer 17 uur per week actief waarvan slechts een ruime 9 uur in georganiseerd sportverband.
De sporters die gekwetst raakten, besteedden meer dan 75% van hun tijd aan slechts 1 sport, hadden vaker andere sporten opgegeven, vonden die ene sport belangrijker dan alle andere, trainden meer dan 8 maanden per jaar en speelden meer dan 6 maanden mee in competitie.
Waardevolle tips
Jayanthi geeft ouders en trainers tips mee om overbelasting te vermijden.
Laat het kind per week nooit meer uren trainen dan de leeftijd in jaren.
Vrij en ongeorganiseerd spelen is belangrijker dan sporten in georganiseerd verband. Beperk de georganiseerde sport tot hooguit tweemaal de tijd die het kind aan vrij spel besteedt.
Begin met specialisatie in een sport van voorkeur pas vanaf de late adolescentie, dus een 17 à 18 jaar. Een brede fysieke basis is beter voor de algemene ontwikkeling en gezondheid dan een eenzijdige.
Laat het kind niet het hele jaar door in competitie spelen. Voorzie minstens 1 tot 3 maanden “vakantie” en andere activiteiten.
Voorzie minstens 1 trainingsvrije dag per week.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier