Bert Bultinck

‘Als het probleem een beetje te moeilijk is, wijst deze regering de ellende gewoon uit’

Bert Bultinck Hoofdredacteur van Knack

Knack-hoofdredacteur Bert Bultinck vindt het triest dat minister van Volksgezondheid Maggie De Block de ellende van de negenjarige Sofie Voncken – die wegens medische redenen op cannabis is aangewezen – niet heeft aangegrepen om een debat over decriminalisering op te starten: ‘De Block deed wat de Open VLD al vier jaar aan het doen is: zorgen dat ze vooral niet in de weg loopt.’

Had Maggie De Block zich vergist? Dacht ze dat ze nog staatssecretaris voor Asiel en Migratie was toen ze de ouders van de negenjarige Sofie Voncken eind vorige week te woord stond?

Het meisje is negen jaar, lijdt aan een heftige vorm van epilepsie en gebruikt dagelijks een druppeltje cannabisolie. In België is cannabis illegaal, zelfs voor medicinale doeleinden. De ouders van Sofie, die de tersluikse oplossingen moe zijn, vroegen de minister van Volksgezondheid of er toch geen uitzondering kon komen op die in dit geval wel zeer hardvochtig toegepaste regel.

De Block antwoordde schijnbaar met begrip (‘Ik zou ook alles doen om mijn kind te redden’), maar de facto met een laffe uitvlucht. Dat ze dan maar naar een land moesten verhuizen ‘waar cannabisolie wél legaal is’, zei de minister. Dat is het geval in Nederland, bijvoorbeeld. Dura lex, sed lex, zeg maar. En dat ze dat als minister niet zomaar zelf kan legaliseren. Het is weer een lastige regeringsdiscussie uitgespaard. Zo deed een minister van de Open VLD opnieuw wat haar partij al vier jaar aan het doen is: zorgen dat ze vooral niet in de weg loopt.

Als het probleem een beetje te moeilijk is, wijst deze regering de ellende gewoon uit.

De woordvoerder van De Block betwistte achteraf dat ze ‘botweg’ op verhuizen had aangestuurd – die dekselse boulevardpers, toch – maar ook als ze ietsiepietsie minder brutaal op verhuizen had aangestuurd, was dat nog geen toonbeeld van moedig beleid.

Het is triest dat De Block de ellende van Sofie Voncken niet heeft aangegrepen om een open en wetenschappelijk onderbouwd debat over decriminalisering op te starten. Dat zou ook veel andere Belgen kunnen helpen. De houding van De Block is tekenend voor het oplossende vermogen van deze regering: als het probleem een beetje te moeilijk is, wijst ze de ellende gewoon uit: #opkuisen, nu ook voor Maasmechelaars. Alleen een tweet met een spierballen-icoontje ontbrak.

Er zijn innovatieve ideeën te over als het gaat over drugs. Zelfs in de meerderheidspartijen, en zelfs voor drugsgebruik dat onvergelijkelijk veel problematischer is dan het zeer onschuldige voorbeeld van de Maasmechelse familie. Zo was in Terzake afgelopen week een reportage te zien over het Antwerpse Zorghostel, een opvangplek voor drugsgebruikers met strenge voorwaarden, verdedigd door Schepen van Sociale Zaken en Samenlevingsopbouw Fons Duchateau (N-VA).

In het hostel krijgen verslaafden een eigen studio en begeleiding van onder meer medici, afkickcentra en psychiaters. Het idee is dat de zware verslaafden een weg uit de ellende wordt aangeboden. De verwachtingen zijn daarbij niet al te hoog gespannen, en terecht. De menselijke wrakken die we te zien kregen getuigden nog maar eens van de vernietigende kracht van een drugsverslaving. Wel is de toon én de aanpak humaan te noemen – een uitzonderlijk geluid in het huidige politieke klimaat.

Duchateau stak niet onder stoelen of banken dat het Zorghostel er ook moet voor zorgen dat de probleemgevallen niet meer op straat leven, zodat de middenklasse er minder last van zal hebben. Als het moet, mogen de verslaafden er zelfs blijven gebruiken. Later verwees de schepen, die niet bekendstaat om zijn softe Weltanschauung, zelfs naar de ‘overlevingscriminaliteit’, die ‘met tientallen procenten naar beneden zou kunnen gaan’. Ook het loutere gebruik van het woord ‘overlevingscriminaliteit’ was verfrissend: het gebeurt niet elke dag dat een prominente N-VA’er erkent dat criminaliteit ook andere oorzaken kan hebben dan aangeboren slechtheid of onuitroeibare gemakzucht.

De tijden zijn te gevaarlijk om cynisme een kans te laten. Laten we dus schepen Duchateau er niet van verdenken om vlak voor de gemeenteraadsverkiezingen de repressieve boodschappen van de war on drugs een beetje uit te breiden met ook eens een zachter verhaal. Net zo min als de steun van Bart De Wever voor de Leuvense strijd tegen eenzaamheid van partijgenoot Lorin Parys die scepsis verdient.

Het Antwerpse initiatief toont juist aan dat er ook binnen deze meerderheid ruimte zou moeten zijn om de drugsproblematiek recht in de ogen te kijken. Misschien kan Duchateau de federale regering inspireren tot een inspanning? Misschien krijgt de wetenschappelijk onderbouwde, streng gereguleerde decriminalisering van drugs een kans? Of gaat de regering-Michel zelfs de ouders van Sofie Voncken blijven veroordelen tot de illegaliteit? En dat alleen maar om haar eigen voortbestaan niet in gevaar te brengen? Het zou een zuiver geval van overlevingscriminaliteit zijn.

Dit artikel verschijnt 2 mei in Knack.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content