Op 20 november loopt de Britse arts Andrew Murray een marathon op Antarctica. Als het weer het toelaat, tenminste. De volgende 6 dagen doet hij dat nog 6 maal over op 6 andere continenten. Doel van zijn exploot? Aandacht trekken op het belang van fysieke activiteit voor de gezondheid.
De eerste Antarctic Ice Marathon werd gelopen in januari 2006 en telde 9 deelnemers: 7 mannen en 5 vrouwen. Initiatiefnemer Richard Donovan zelf werkte een ultraloop van 100 kilometer af. Hij wilde met zijn initiatief lopers de kans te geven om marathons te lopen op elk van de 7 continenten.
Door de aard van de omstandigheden behoren deze marathon en ultraloop tot de meest extreme ter wereld.
Onbekende Belg als winnaar
In 2007, bij de derde editie van de marathon, kwam de Belg, Marc De Keyser als eerste over de meet van een deelnemersveld van 17 marathonlopers in een nieuwe recordtijd van 4:42:32 uur, ongeveer 2 uur langer dan zijn persoonlijk marathonrecord in ‘normale’ omstandigheden. De Keyser neemt ook dit jaar weer deel
De temperatuur schommelde dat jaar tussen -8 en min -10C°, relatief aangenaam dus. Maar het werd mistig en begon te sneeuwen, wat het moeilijker werd om het parcours te volgen. Toen er ook nog een ijskoude sneeuwregen begon te vallen, kregen veel deelnemers het erg zwaar.
De Keyser, die als meteoroloog als enkele seizoenen op Antarctica had doorgebracht, voelde zich in deze omstandigheden, volgens commentaren, nog het meest comfortabel van alle deelnemers.
Meer actief Murray werkt voor de Schotse overheid om de bevolking aan te zetten tot een meer actieve leefstijl om de gezondheid te bevorderen. Zijn initiatief staat niet op zichzelf. Het valt samen met de ‘5×50’-campagne in het Verenigd Koninkrijk die mensen uitdaagt om gedurende de week van 23 november elke dag 5 kilometer te lopen.
Murray weet waar hij aan begint na alle andere spectaculaire lopen die hij al achter de hielen heeft en die hem zowel op de Noordpool als in de jungle in de Himalaya brachten. In 2011 overbrugde hij nog een afstand van 4279 kilometer van in het topje van Schotland tot de Sahara. Je kan zijn prestaties volgen op twitter.
Niet zo gek
De Schotse arts drijft zijn engagement erg ver, maar is hij daarom gek, zoals veel mensen ongetwijfeld zullen denken? Toch niet. Want er overlijden veel meer mensen aan de gevolgen van uren stilzitten dan aan wat extra beweging, zelfs wanneer die beweging fikse proporties aanneemt zoals in het geval van Murray.
Maar al wie stilletjes kwijlend in de zetel onderuitgaat aan een hartinfarct of een beroerte haalt daarmee nooit het nieuws. En dus denken we dat het niet bestaat of niet belangrijk is. Helaas.
En ondertussen kunnen we alleen maar bewondering hebben voor de durf van Murray en zijn inzet voor deze zaak.
Jan Etienne, Bodytalk
