Gezocht: minister van Cultuur

Bij haar aantreden als cultuurminister kreeg Joke Schauvliege (CD&V) bakken kritiek. Toen verdiende ze nog wat respijt. Nu is het tijd voor daden.

Cultuur blijft het ondergeschoven kindje in de Vlaamse politiek. Bert Anciaux maakte er nochtans een sexy departement van. Hij bewees dat je als cultuurminister haast dagelijks de krant kunt halen… als er geld in de portefeuille zit. Bij de vorige regeringsonderhandelingen eiste geen enkele partij het departement op. De CD&V bleef er letterlijk mee zitten en voegde de portefeuille toe aan die van Leefmilieu en Natuur.

Joke Schauvliege was er zelf een beetje verrast door. Toen Erwin Mortier en andere cultuurpausen met haar de vloer aanveegden (toen ze – o horror! – naar een amateurtheatervoorstelling ging), was dat niet erg netjes. Iedereen verdient het voordeel van de twijfel. De wittebroodsweken zijn echter al lang voorbij. Tussen de eedaflegging van Joke Schauvliege op 13 juli 2009 en de Septemberverklaring van Kris Peeters liggen meer dan 430 dagen. Hoeveel van die dagen zou Joke Schauvliege met cultuur bezig geweest zijn. Honderd? Vijftig? Of een weekendje?

Binnenkort moet Schauvliege haar tweede cultuurbegroting opstellen. De eerste was een besparingsbegroting waarin vreemde keuzes werden gemaakt. Precies op die punten die in haar beleidsnota als prioritair werden aangeduid, werd het hardst bespaard.

Oké, er was het Cultuurforum, waarin het brede cultuurveld werd bevraagd. Inspraak is voor een ACW-mandataris als Schauvliege heilig. Maar al dat gepalaver begint stilaan op bezigheidstherapie te lijken. Alle sectoren hunkeren naar een daadkrachtige minister die keuzes maakt. Als er bespaard moet worden, moet dat gebeuren op basis van heldere beleidskeuzes. Als er hervormd moet worden, moet dat passen in een visie op de rol van cultuur in de samenleving.

Schauvliege heeft een piepklein cultuurkabinet dat keihard werkt. Het overleg met de cultuurspecialisten van de coalitiepartners heeft ze opgezegd omdat er volgens haar te veel lekken zijn. Omdat ze niet of amper functioneert als minister van Cultuur wordt ze steeds vaker gepasseerd. Geert Bourgeois (N-VA, toerisme) en Kris Peeters (CD&V, minister-president) treden met plezier in haar plaats. Organisaties die braaf de decretale regels volgen en ijverig subsidiedossiers schrijven, krijgen dan weer nul op het rekest. De projectenpot is leeg. Ondertussen blijft Schauvliege ook zwijgen over het groenboek dat alle cultuurinstellingen van de provincies overhevelt naar Vlaanderen of de gemeenten. De paniek in de sector is nochtans erg groot.

Vorige week vond de Vlaamse regering dan plots 800.000 euro voor het Brugse Concertgebouw en voor de Antwerpse deSingel samen. Dat geld komt uit de geheime ‘Atoma-pot’, die de onderhandelaars tijdens de coalitiegesprekken opzij hadden gezet. Schauvliege stond erbij en keek ernaar. West-Vlamingen Geert Bourgeois en Hilde Crevits (CD&V) mogen in hun fief pronken met het geld voor het Concertgebouw. Nochtans had het Concertgebouw dat geld niet eens gevraagd en het had ook geen subsidiedossier ingediend. deSingel (die op méér dan 400.000 euro gehoopt had) vermoedt een andere combine. Daar wordt niet uitgesloten dat een deel van het beloofde geld afgeroomd is om het Oosterweelakkoord in de Vlaamse regering te smeren.

Vlaanderen verdient een echte cultuurminister. Een voltijdse. Joke Schauvliege heeft nog één kans om te bewijzen dat zij die rol op zich kan nemen.

Karl van den Broeck

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content