Filip Dewinter antwoordt Jean Marie de Meester

Filip Dewinter van het Vlaams Belang antwoordt op een column van Jean Marie de Meester, die zich afvroeg waar ‘de verontwaardiging uit extreemrechtse hoek blijft’ als het over censuur afgedwongen door de Katholieke Kerk gaat.

Jean Marie de Meester vraagt zich af “waar de verontwaardiging uit extreemrechtse hoek blijft” als het over censuur gaat afgedwongen door de Katholieke Kerk. Hij stelt dat wanneer “moslims aanstoot nemen aan cartoons en andere negatieve publicaties over Mohammed”, ondergetekende “voorop staat om te wijzen op het ondemocratisch karakter van de islam”, maar stil blijft als de Katholieke Kerk via een kortgeding een Duits satirisch tijdschrift uit de handel laat nemen. De Meester concludeert: “Andermaal is gebleken dat de belijders van de vrijheid van meningsuiting niet steeds de grootste verdedigers zijn van diezelfde vrijheid.”

Laat me om te beginnen één ding glashelder stellen: dat een kortgedingrechter het Duits satirisch tijdschrift Titanic uit de handel laat nemen omdat de cover en de laatste foto in het tijdschrift beledigend zouden zijn voor de Paus en de Katholieke Kerk, vind ik pijnlijk, want een aanfluiting van de vrije meningsuiting. Vrije meningsuiting betekent immers ook de vrijheid om te spotten, ongeacht afkomst, status, religie, enzovoort. Het moet wel gezegd: de foto’s getuigen van een bijzonder slechte smaak.

Maar het is natuurlijk hypocriet dat iemand zoals De Meester, die behoort tot de linkse familie die de islam heeft omarmd met dezelfde kracht waarmee ze ooit het katholicisme bekampte, ondergetekende een eenzijdige benadering van de vijanden van de vrije meningsuiting verwijt. De pot verwijt hier de ketel zogenaamde ‘verontwaardigingsdiscrepantie’. Het zijn immers de zogenaamde ‘progressieve intellectuelen’ die enerzijds niet moe worden te schoppen tegen dé Katholieke Kerk en hét christendom, en anderzijds uitentreuren de mantra herhalen dat dé islam oké is. Op die manier brengen ze natuurlijk zichzelf allerminst in gevaar – ik moet de eerste criticus van de Kerk of het christendom nog tegenkomen die 24 uur op 24 beveiligd moet worden – en bovendien is het lekker politiek correct: men hoeft geen beschuldigingen van ‘racisme’, ‘xenofobie’ of ‘islamofobie’ te verwachten (vreemd genoeg wordt niemand ooit beschuldigd van ‘christianofobie’).

Het is immers essentieel het fundamentele onderscheid te maken tussen enerzijds ‘protest’ of ‘bezwaar’, al dan niet via juridische weg, en anderzijds ‘(doods)bedreigingen’ of het gebruik van ‘geweld’. Immers, zowel in ‘kwaliteit’ als in kwantiteit komt geen enkele religie aan de enkels van de islam als het gaat over de beknotting van de vrije meningsuiting. Want laten we serieus blijven: de keren dat de Katholieke Kerk, het christendom of welke andere religie ook de vrije meningsuiting probeert te beknotten, verzinkt in het niet vergeleken met de bedreiging die de islam vormt voor de vrijheid van meningsuiting. Als het gaat over ‘het zich beledigd voelen’ en het intimideren of bedreigen van critici of bespotters van religie, heeft het in 99 procent van de gevallen met de islam te maken.

Wat de ‘kwaliteit’ betreft: uiteraard zijn er wel eens joden of christenen die zich gekwetst of beledigd voelen en protesteren, demonsteren en/of een rechtszaak beginnen. Maar bij mijn weten zijn er nog geen cartoonisten in een panic room moeten vluchten omdat joden, hindoes, boeddhisten, bahá’ís, jaïnisten, protestanten of katholieken hen met een hakbijl proberen te vermoorden (De Deense Mohammedcartoonist Kurt Westergaard in 2010). De waslijst van islamitische gewelddaden naar aanleiding van enkele Mohammedcartoons, toont aan dat de islam van een totaal andere orde is dan de andere wereldreligies; de islam lijkt wel van een andere planeet te komen. Vrijwel geen enkel magazine, krant of uitgever durft vandaag nog Mohammedcartoons te publiceren. Als de Amerikaanse tekenfilmserie Southpark met de grote monotheïsmen spot, worden de makers niet door joden of christenen met de dood bedreigd, maar door moslims. En zijn we vergeten wat de vele Salman Rushdies en Ayaan Hirsi Ali’s is overkomen? Het is bijna een natuurwet: bekritiseert of bespot een bekende schrijver, cabaretier, cartoonist of politicus de islam, dan is hij of zij niet meer veilig; bekritiseren of bespotten zij christendom of jodendom, dan hebben ze zelden iets te vrezen, en zeker geen geweld.

Overigens zijn ook de westerse fellow travellers van de islam een gevaar voor de vrije meningsuiting van mensen die de islam bekritiseren of bespotten. Zo werd in 2011 de Oostenrijkse islamcritica Elisabeth Sabaditsch-Wolff veroordeeld tot een geldboete omdat ze de profeet Mohammed een ‘vrouwenverslinder’ had genoemd en had geopperd dat hij ‘graag iets gehad zou hebben met kinderen’. Sabaditsch-Wolff is niet alleen. Zulke voorbeelden zijn legio, en ze hebben àltijd te maken met die ene ‘religie’: de islam.

Dit alles hoeft niet te verwonderen, want overal in de islamitische wereld geldt: hoe meer islam, hoe minder vrijheid en hoe minder vrijheid van meningsuiting. Die wetmatigheid geldt ook bij ons, in het Westen, en ik raad de heer De Meester aan zich grondig te informeren over de invloed van de OIC (Organization of the Islamic Cooperation, 57 islamlanden) binnen de VN en de EU, en de vele pogingen van de OIC om ‘belediging van de islam’ wereldwijd strafbaar te stellen. In 2007, nadat in het Westen kort na elkaar een aantal gruwelijke jihadistische aanslagen werden gepleegd, stelden de buitenlandministers van de OIC-landen dat “islamofobie de ergste vorm van terrorisme” is. Laat er geen misverstand over bestaan: met ‘islamofobie’ bedoelen zij – bedoelt de oemma – het bekritiseren of bespotten van de islam.

Vanzelfsprekend kan de conclusie dus niet zijn dat ondergetekende ‘een gebrek aan verontwaardiging’ vertoont wanneer het per uitzondering eens niet over de islam gaat. Het is Jean Marie De Meester die – geheel in de traditie van Links – koste wat het kost de Katholieke Kerk/het christendom inzake beknotting van de vrije meningsuiting op (minstens) gelijke hoogte wil brengen als de islam. Om politiek correcte redenen wil Links absoluut kunnen beweren dat ‘elke religie even intolerant is’ of dat ‘elke religie zijn extremisten heeft’. Dat valse beeld wordt gecreëerd door een leugenachtige voorstelling van de religieuze theorie (de bronnen) en praktijk. De bittere waarheid blijft dat de islam niet het verlichtingspotentieel bezit dat jodendom en christendom wel bezitten. De bittere waarheid blijft dat, zoals de Franse arabiste Anne-Marie Delcambre aantoont, het zogenaamde ‘islamisme’ in de islam zit als het kuiken in het ei. De bittere waarheid blijft dat, zoals de Franse filosoof Christian Godin stelt, islamisme gevaarlijker is dan nazisme of communisme. Daarvan zien we elke dag het resultaat.

Filip Dewinter