Rik Van Cauwelaert

Eutopia

Rik Van Cauwelaert Rik Van Cauwelaert is directeur van Knack.

In naam van Eutopia, en met de kredietcrisis als groot excuus, is de afbouw van de sociale welvaartsstaat ingezet.

‘Merkel haalt slag niet huis.’ Dat was zowat de teneur van de berichtgeving na de Europese top van afgelopen vrijdag. Enkele dagen voor de bijeenkomst van de Europese staatshoofden en regeringsleiders in Brussel werden vanuit Berlijn berichten doorgeseind over een Duits-Frans plan om de concurrentiekracht van de eurolanden op te voeren. Vlak voor de start van het topberaad, dat normaal over energie zou handelen, lichtten de Duitse kanselier Angela Merkel en de Franse president Nicolas Sarkozy hun zogenaamde ‘pact over het concurrentievermogen’ toe.

Het optreden van het duo Merkel-Sarkozy wekte grote wrevel op bij de andere Europese leiders, die zich ‘en passant’ gepakt voelden. Want dat Duitsers en Fransen samen een aantal maatregelen voorstaan – pensioenleeftijd optrekken, minimumlonen verlagen, vennootschapsbelasting gelijkstemmen en automatische loonindexering schrappen – is niet nieuw.

Vorige week nog werden alle EU-ambassadeurs in Berlijn omstandig gebrieft door Uwe Corsepius, adviseur van Frau Merkel. Corsepius is de Europese sherpa van Merkel en volgt binnen afzienbare tijd de Fransman Pierre de Boissieu op als secretaris-generaal van de Europese Raad, de hoogste functie in de Europese ambtenarij.

Ongeveer tegelijk met Uwe Corsepius zette de Franse minister van Financiën Christine Lagarde in Parijs de Frans-Duitse plannen uiteen voor de European-American Press Club.

De overige deelnemers aan de Europese top wisten bijgevolg heel precies welke voorstellen bondskanselier Merkel en president Sarkozy in hun brieventas meedroegen.

Als er al verzet kwam vanuit België en andere eurolanden, dan had dat alles te maken met het eigengereide optreden van Merkel en Sarkozy en bitter weinig met de maatregelen in hun pact. Want op enkele kleine uitzonderingen na stemt dat pact overeen met voorstellen die de Europese Commissie eind vorig jaar al, bij monde van voorzitter José Manuel Barroso, heeft geformuleerd.

Voor de vakbonden evenwel kwamen niet alleen de voorstellen van Merkel en Sarkozy als een donderslag bij heldere hemel, ook de plannen van Commissievoorzitter Barroso waren nauwelijks bekend.

Op de verregaande gevolgen van die plannen is dan ook geen reactie bekend van het Europees Vakverbond. Al is dat laatste niet zo verwonderlijk. Het Europees vakverbond wordt voor tachtig procent gefinancierd door de Europese Commissie. In een recent gesprek met dewereldmorgen.be zei Gilbert De Swert, gewezen hoofd van de studiedienst van het ACV: ‘Als de Europese Commissie beslist om de geldkraan dicht te draaien, is het gedaan met het Europees Vakverbond. Alle sluwe politici kopen hun tegenstanders.’

Zowel de Europese Commissie als de Europese Raad heeft niet alleen de vakbonden maar ook de burgers voor een voldongen feit geplaatst. Nu al is in het Europees Parlement een meerderheid in de maak die de plannen van Barroso, en bijgevolg ook die van Merkel en Sarkozy, een democratisch stempel moet geven. Want dát die maatregelen er komen en dat die het einde zullen betekenen van het sociaal overleg, hebben nu ook de vakbonden begrepen.

In naam van Eutopia, en met de kredietcrisis als groot excuus, is de afbouw van de sociale welvaartsstaat ingezet. De Europese burgers werden hier nooit over geraadpleegd. Hoeft ook niet, zei de Luxemburgse premier Jean-Claude Juncker ooit in Der Spiegel: ‘Wij beslissen iets. We brengen dat dan in het midden en wachten enige tijd om te zien wat er gebeurt. Volgt er geen misbaar, breekt er geen opstand uit – want de meesten begrijpen toch niet wat er werd beslist – dan gaan we weer wat verder. Stap voor stap, tot er geen terugkeer meer mogelijk is.’

Deze sluipende Europese besluitvorming, die eurosceptici in het verleden meermaals hebben aangeklaagd, heeft binnenkort tot gevolg dat het federale koninkrijk België geen enkele soevereiniteit overhoudt. Weg is de democratische controle op de eigen begroting. En binnenkort behoort ook het sociaal systeem waar we zo trots op waren tot het verleden.

Wat zou een fraai pand als het Paleis der Naties vandaag waard zijn op de vastgoedmarkt?

Rik Van Cauwelaert

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content