Johan Van Overtveldt (N-VA)

Euroverzuring: wanhopig Griekenland jaagt Duitsers de gordijnen in

Johan Van Overtveldt (N-VA) Europarlementslid, voormalig minister van Financiën en ex-hoofdredacteur Trends en Knack.

Dat Griekenland onderzoekt of het herstelbetalingen voor de tweede wereldoorlog kan eisen van Duitsland is even waanzinnig als dat het een blijk van totale wanhoop is.

De euforie die volgde op de lancering van het plan Draghi vorige week donderdag ebt stilaan weg. De Italiaanse voorzitter van de Europese Centrale Bank (ECB) bracht de raad van bestuur van zijn instelling tot de beslissing dat de ECB zal interveniëren op de obligatiemarkten voor landen die een sanerings- en herstructureringsovereenkomst afsluiten met het Europees stabiliteitsfonds (ESM).

De Duitse centrale bank, de Bundesbank, stemde tegen het plan Draghi en krijgt daarvoor brede steun in de Duitse publieke opinie. Niet enkel boulevardblad Bild maar ook ernstige kranten als Die Welt en de Frankfurter Allgemeine Zeitung trekken heftig van leer. Woorden als “dijkbreuk” en “blanco-check” blinken in de titels.

Het helpt niet om de Duitse gemoederen te kalmeren dat het Franse ECB-directielid Benoit Coeuré verklaringen aflegt die er op neerkomen dat wat hem betreft de voorwaardelijkheid verbonden aan de ECB-interventies niet te strikt moet geïnterpreteerd worden. Evenmin helpt het dat de Italiaanse premier Mario Monti in een interview verklaart dat als Italië om hulp zou moeten vragen Rome zich zeker geen bijkomende voorwaarden wil opgelegd zien. Spaanse regeringsleden zeggen dat ook voortdurend.

Het kan dus niet echt verwonderen dat 42% van de Duitsers verklaart geen of nauwelijks vertrouwen te hebben in Mario Draghi. Meer dan de helft van de Duitsers wil dat de start van het ESM afgeblokt wordt. De Duitsers zien het absoluut niet zitten om nadat ze intern de kostelijke eenmaking van het land hebben moeten financieren nu ook nog eens op te moeten draaien voor wat zij beschouwen als het onverantwoorde beleid gevoerd in de zuidelijke landen van de eurozone.

Kanselier Merkel tracht zo goed en zo kwaad mogelijk te laveren tussen de Europese roeping die ze duidelijk uitstraalt enerzijds en de toenemende frustratie en woede van de Duitse Jan Modaal anderzijds. Volgend jaar in de herfst zijn er parlementsverkiezingen in Duitsland.

Dat de Griekse regering aankondigde te gaan onderzoeken in hoeverre alsnog herstelbetalingen van Duitsland kunnen geëist worden voor de schade berokkend tijdens de tweede wereldoorlog gaat, om het eufemistisch uit te drukken, de Duitse goodwill ten aanzien van Griekenland en van het eurogebeuren in het algemeen niet echt bevorderen. Meer nog, de vrees die sommigen al langer koesteren dat de hele Europese eenheidsgedachte op de helling dreigt te komen als gevolg van het gehakketak rond de eurocrisis lijkt weer een stukje reëler te worden.

Bovenal toont de waanzinnige idee om nu nog dergelijke herstelbetalingen te gaan eisen, de complete wanhoop aan die in Griekenland steeds meer heerst. Sociaal-economisch zit het land in een echte depressie à la jaren 1930. Politiek schuiven de Grieken steeds meer op naar extreem links en extreem rechts. Geweldplegingen van vooral de fascistische Gouden Dageraad nemen hand over hand toe. Griekenland, de bakermat van de Westerse democratie, krijgt steeds meer de allure van een failed state.

Of zit er achter de kreet om herstelbetalingen toch nog een Griekse logica? Willen ze misschien de zaken zodanig forceren dat de andere eurolidstaten finaal toch beslissen om de Grieken eruit te gooien (ook al is de wettelijke grond daarvoor niet echt aanwezig op dit moment)? Naar de interne Griekse politieke toestand toe is er uit gegooid worden veel interessanter dan zelf beslissen om er uit te stappen.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content