Europese top valt mager uit

Gedempte verwachtingen, dito resultaten: de Europese top boekte geen opzienbarende resultaten.

Gedempte verwachtingen, dito resultaten. Het leek erop alsof de Europese leiders na al de hectiek van hun vorige tops het maar wat graag wat kalmer aan deden nu. De Europese top van gisteren boekte geen opzienbarende resultaten. Alles valt samen te vatten in drie punten, met voorafgaandelijk de bemerking dat het natuurlijk wel spijtig is dat de UK en nu ook Tsjechië aan de zijlijn blijven voor het budgettair pact.

Eén. Wat het budgettair pact betreft, worden de beslissingen van december 2011 bevestigd. Dit pact wordt zeker strenger dan het vroegere Stabiliteitspact. Toch wordt het nog altijd niet strak bindend en automatisch. Over de rol die het Europees Hof van Justitutie moet gaan spelen blijft onzekerheid en zal op een top in maart ek. beslist worden.

Een budgettair pact is een noodzakelijk maar onvoldoende voorwaarde om tot een goede werking van de eurozone te komen. Er dienen ook bindende en afdwingbare afspraken te komen rond banksupervisie en toezicht op de concurrentiepositie van de lidstaten. Over deze beleidselementen staat nog maar weinig concreets op papier.

Twee. Men wil meer groei en jobs. Goed zo. Daarvoor wil men 80 miljard euro uittrekken. Dat is niet eens 0,7 procent van het EU-BBP. De impact daarvan zal dus sowieso erg beperkt zijn. Bovendien is het niet zinvol om het groei – en jobprobleem binnen de EU aan te pakken door er geld tegen aan te gooien. Die problemen vereisen een aanpak op het niveau van de lidstaten waar er stevig zal moeten bijgestuurd worden op het vlak van fiscaliteit, reglementering, arbeidsmarkt en sociale zekerheid.

Drie. Griekenland. Dat probleem blijft acuut aan de orde. Het probleem van de participatie van publieke obligatiehouders (vooral de ECB) aan de schuldreductie blijft aan de orde, net zoals de vraag hoever men moet gaan in die kwijtschelding om de Grieken terug een perspectief te bieden. Iedereen weet ondertussen dat om echt bij te dragen, de schuldratio van Griekenland ver onder de nog altijd geldende doelstelling van 120 procent moet.

Ondertussen kijkt de ECB van op de achtergrond toe. Zij overspoelde enkele weken terug de banken met liquiditeiten op drie jaar. Die lieten de banken toe hun eigen financieringsbehoeften grotendeels af te dekken. Binnenkort komt de ECB met een nieuwe injectie van dergelijke liquiditeiten. Blijkbaar is het bedoeling dat deze gelden in hoge mate doorvloeien naar overheidspapier van de probleemlanden. Zo bevriest men de crisis maar lost men niets ten gronde op.

Johan Van Overtveldt