Johan Van Overtveldt (N-VA)

Europese Commissie wil strakker begrotingscorset voor België

Johan Van Overtveldt (N-VA) Europarlementslid, voormalig minister van Financiën en ex-hoofdredacteur Trends en Knack.

De Europese Commissie zou de begroting 2014 van België vroeger dan verwacht willen hebben. Bij commissaris Rehn is men na de cijfers van 2012 achterdochtig en vreest men opnieuw een lange, moeizame periode van regeringsvorming.

De regering Di Rupo I doet er alles aan om het tegendeel aan te geven maar op het kabinet van Olli Rehn, Europees commissaris voor Economische en Monetaire Zaken, groeide de voorbije maanden de argwaan ten opzichte van het in België geleverde begrotingswerk. Met name de degeneratie van de begroting van 2012 – op enkele maanden tijd evolueerde het deficit voor dat jaar van 2,8% van het BBP naar 3,9% — leidde tot behoorlijk gefronste wenkbrauwen, zo valt off the record op het kabinet van Rehn en bij andere bronnen binnen de Europese Commissie te vernemen.

De technocraten binnen het kabinet van Olli Rehn vinden dat ons land op twee punten manifest in de fout ging rond de begroting van 2012.

Ten eerste, de al dan niet inschrijving van de gelden die de Belgische staat in Dexia diende te pompen. Dat Eurostat eiste dat die fondsen in de lopende begroting diende te worden ingeschreven, was al van in de herfst van 2012 een bekend gegeven voor diegenen vertrouwd met het dossier. De Belgische regering keek om opportunistische redenen op korte termijn de andere kant op en zag zich daarom met een deficit 0,7% van het BBP groter dan gebudgetteerd geconfronteerd.

Ten tweede, een groot stuk van de rest van de deficitoploop vloeide voort uit onrealistische macro-economische prognoses (te hoog ingeschatte nominale groei).

Bij diverse van de technocraten op het kabinet van Rehn begint het hoe langer hoe moeilijker te liggen dat zij zich omwille van puur politieke redenen in alsmaar meer bizarre bochten moeten wringen om hun punt inzake budgettair en economisch beleid te maken. Dat geldt over de hele lijn voor hun werk naar de individuele lidstaten. Er diende altijd wel met lange nationale tenen te worden rekening gehouden maar die nationale gevoeligheden scherpten de voorbije maanden fors aan. Bijvoorbeeld in het dossier België mag wel naar de indexkoppeling verwezen worden maar een categorische veroordeling van het mechanisme mag om politieke redenen niet uitgesproken worden. Ook inzake de begrotings- en schuldontwikkelingen dient men méér dan men vanuit de eigen analyses zou willen met de handrem op te communiceren.

De achterdocht ten opzichte van het begrotingswerk van Di Rupo I maakt in ieder geval dat binnen het kabinet van commissaris Rehn de idee veld wint om België te vragen de begroting voor 2014 sneller in te dienen dan de nu geplande periode van september/oktober. Liefst zou men het Belgische begrotingswerk voor de zomer afgewerkt willen zien.

Bij Rehn is men er zeer op gefocust dat die begroting een sterke begroting moet zijn, gegeven de relatieve ontsporing van de begroting de voorbije periode. Hoe dichter men naar de verkiezingen van volgende lente opschuift met het begrotingswerk, hoe moelijker het zal worden om de verkiezingskoorts laag te houden aan de onderhandelingstafel. Zowel in België als elders werkt de schaduw van verkiezingen zelden positief in op de kwaliteit van het begrotingswerk, zo weet men onderhand zeer goed in de omgeving van Olli Rehn.

Een bijkomende reden om een stringenter tijdscorset op te leggen aan België is de vrees die bij de Commissie heerst dat België na de verkiezingen van volgend jaar wederom wel eens voor lange tijd in een onzekere periode van regeringsvorming terecht zou kunnen komen. Het perspectief van op een bepaald moment de staatswerking te blijven verzekeren via de begrotingstechniek van de toekenning van voorlopige twaalfden behoort dan tot de realistische perspectieven.

Voorlopige twaalfden op basis van een sterke basisbegroting is in de meeste gevallen een goede zaak maar voorlopige twaalfden op basis van een zwakke begroting betekent dat de mogelijkheid ontstaat dat twee begrotingsjaren verloren gaan. Een dergelijk perspectief zou echt noodlottig zijn voor België, zo valt te vernemen in de onmiddellijke omgeving van commissaris Olli Rehn.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content