“Stel dat Els Clottemans een sexy looking lady zou zijn geweest die op een handige manier haar emoties zou hebben uitgespeeld?” – Evert van Wijk.
Stel dat Els Clottemans een sexy looking lady zou zijn geweest die op een handige manier haar emoties zou hebben uitgespeeld? Stel dat het slachtoffer Els van Doren een wat sullige uistraling zou hebben gehad op de foto waar ze iedere keer breedlachend op staat. En stel dat Clotteman’s advocaat een man was die de media wat minder bullebakkerig zou hebben bespeeld? Zou zij dan ook schuldig zijn bevonden door de jury?
We zullen het nooit weten, maar wat ik wel weet is dat we in een perceptiemaatschappij leven. Daarin telt niet de waarheid, maar wat als de waarheid wordt ervaren.
Zelf ben ik juridisch niet onderlegd en ook heb ik het proces onvoldoende in details gevolgd om te kunnen beoordelen of de bewijsvoering overtuigend genoeg was om Els Clottemans schuldig te bevinden. Maar wat ik wel weet, is dat ze vanaf het begin in ieder geval de schijn tegen zich had. Twee liefdesrivalen die strijden om dezelfde man, tja, daar ligt een mogelijk motief. Maar een motief is niet genoeg. Zeker als daar harde bewijsvoering aan ontbreekt. Echter als we de flamoyante strafpleiter, Jef Vermassen moeten geloven, is dat niet meer van deze tijd.
Wonderlijk is ook dat professionele speurders na uren verhoring nooit een bekentenis bij haar hebben kunnen lospeuteren. Maar bijzonder schokkend vond ik de psychiatrische analyse die van haar gemaakt was. Als we die moeten geloven dan zou het allemaal goed fout zitten in de bovenkamer van Els Clottemans. Sterker nog: we zouden die dame beter niet in een stil achteraf straatje zijn tegengekomen omdat we dan bij wijze van spreken ons leven niet zeker zouden zijn. Bewijsvoering die er met de haren is bijgesleept.
De moord op Els Van Doren is een bijzonder brute en trieste zaak en de dader moet gestraft worden. Ongetwijfeld zullen de gevoelens van de publieke opinie gesust worden nu er een mogelijke dader is die voor deze misdaad zal bloeden. Zeker als die mogelijke dader emotieloos, dik en vadsig is. Maar in een echte rechtstaat moeten niet de emoties maar de feiten de doorslag geven. Daarom had Els Clottemans de pech dat ze in onze perceptiemaatschappij een minder mediagenieke advocaat heeft getroffen, die ook heeft nagelaten haar nog een beetje te coachen in haar gedrag tijdens de rechtszitting. Als ze de advocaat van de tegenpartij zou hebben gehad, dan had het er voor haar wellicht beter uitgezien…
Evert van Wijk
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier