Een turbulent euroweekje?

Na enkele weken van la vie en rose keert de eurozone terug naar deharde realiteit van het leven zoals het is.

De voorbije week is de lichtelijke euforie die rond het mogelijke einde van de crisis in de eurozone was ontstaan, terug gaan luwen. De pas begonnen week mag dan in België een verlofweekje zijn, voor de Europese munt en vooral voor haar beleidsverantwoordelijken zou het wel eens een turbulent weekje kunnen worden.

In een interview met Welt am Sontag sprak Wolfgang Franz, voorzitter van de raad van economische adviseurs van de Duitse kanselier Angela Merkel duidelijke taal: “Dat het ergste van de eurocrisis nu achter ons zou liggen? Daar zet ik alvast geen geld op in.”

Donderdag publiceert Eurostat de BBP-gegevens voor de eurozone ( en de EU) voor het vierde kwartaal van 2012. De algemene verwachting is dat de krimp van de euro-economie over dat kwartaal 0,4% zal bedragen, de grootste terugval sedert het eerste kwartaal van 2009. Ongeveer de helft van de 17 eurolidstaten zullen in een heuse staat van recessie verkeren. Onder meer de stijging van de euro maakt dat het begin van 2013 ook niet veel soeps kan zijn. Op zijn persconferentie vorige week stelde ECB-voorzitter Mario Draghi ietwat stoïcijns: “De risico’s inzake de economische vooruitzichten voor de eurozone situeren zich vooral langs de neerwaartse kant”.

De slechte economische cijfers zullen de discussie voor en tegen de principes van het soberheidsbeleid en dus omtrent de hoofdlijnen van de euro-aanpak tot nu toe verder aanzwengelen. Alvast de relatie tussen Berlijn en Parijs zal er daar door niet makkelijker op worden (en het zit daar al goed fout). Soortgelijke discussies zullen zeker ook luid weerklinken wanneer op 15 februari de ministers van Financiën en de centrale bankiers van de Groep van 20 verzamelen blazen in Moskou. Op deze meeting zal zeker ook de discussie over de al dan niet nakende wisselkoersoorlog centraal staan.

De ministers van Financiën van de eurogroep vergaderen vandaag in Brussel voor het eerst onder leiding van de Nederlander Jeroen Dijsselbloem die onlangs de Luxemburger Jean-Claude Juncker opvolgde. Merkwaardig is de aanwezigheid van IMF-topvrouw Christine Lagarde op deze meeting. In haar omgeving valt te vernemen dat er bij het IMF blijvende ongerustheid heerst omtrent de toestand van de Europese banken. Onder meer de hoge mate van afhankelijkheid van diverse Europese banken van dollarfinanciering baart zorgen.

Voorts zullen de leden van de eurogroep zich ook buigen over verdere hulp aan Griekenland en de situatie van Cyprus. Inzake Cyprus loeren de Amerikanen nadrukkelijk mee over de schouders, zeker met de presidentsverkiezingen op Cyprus zo kort bij. Washington wil absoluut vermijden dat het eiland de facto een satelliet van Rusland wordt. Cyprus en haar erg noodlijdende banken zouden een bail out van 18 miljard euro nodig hebben. Vooral bij de ECB is men erg bezorgd over de mogelijke fall out naar het Europese banksysteem toe indien Cyprus de muur zou invliegen.

Tot slot zijn er dan nog de grote drie, na Duitsland. In Frankrijk glijdt de economie gestaag verder af. Het beleid van president Hollande jaagt steeds meer bedrijven en investeerders weg, het handelsdeficit explodeert en in een begrotingstekort voor dit jaar van 3% van het BBP gelooft niemand meer.

In Italië dreigen de verkiezingen van 24-25 februari tot een zeer moeilijke politieke situatie te leiden naar de vorming van een ietwat stabiele regering toe.

In Spanje tot slot komt premier Rajoy hoe dan ook met een stevig besmeurde geloofwaardigheid uit het steekpenningenschandaal (dat overigens nog lang niet afgelopen is). Zijn gezag om verdere saneringen en herstructureringen op te leggen, is fundamenteel ondermijnd. Voor de rest likt gans de EU nog wat haar wonden na de turbulente begrotingstop van eind vorige week.