Di Rupo 1 is regering van Wetstraatkoterijen

Om te maskeren dat Di Rupo 1 geen meerderheid heeft langs Vlaamse kant, werd rond de regering met 13 ministers wat Wetstraatkoterij met maar even 6 staatssecretarissen opgetrokken.

Het regeerakkoord dat Jean-Luc Dehaene begin 1992 aan de natie voorlegde telde enkele A4’tjes. Wat Dehaene en zijn regering niet belette een van de meest ingrijpende staatshervormingen en een gedurfd saneringsplan door te voeren.

Tijdens de komende dagen zal de Kamer van Volksvertegenwoordigers zich buigen over een ‘Ontwerpverklaring over het algemeen beleid’ van maar even 180 bladzijden. Dat is het regeerakkoord dat na 541 dagen formatiecrisis aan uitvoering toe is.

De zwakte van het akkoord ligt niet alleen in de breedvoerigheid ervan, maar ook in de vaagheid van sommige onderdelen. Zo weten we nog altijd niet welke de gevolgen zullen zijn van de begroting en de sanering voor de nieuwe financieringswet, om maar dat voorbeeld aan te halen.

En de uitvoering van dat uitgesponnen regeerakkoord wordt toevertrouwd aan een regering waar onderling vertrouwen niet echt troef is en die geen meerderheid heeft langs Vlaamse kant.
Om dat laatste te maskeren werd rond de regering met 13 ministers wat Wetstraatkoterij met maar even 6 staatssecretarissen opgetrokken.

Waarom een staatssecretaris voor Fraudebestrijding? Terwijl alleen de minister van Financiën voorzien is van diensten die uitgerust zijn om fiscale fraude – want daar gaat het uiteraard om – te bestrijden.

Wat moeten we met een staatssecretaris voor Asiel en Migratie, een bevoegdheid die de minister van Binnenlandse Zaken toekomt?

Of neem nu zoiets als ambtenarenzaken. Onder Paars werd er voor gekozen om de verschillende federale overheidsdiensten toe te vertrouwen aan topmanagers. Bovendien is elke minister verantwoordelijk voor zijn ambtenaren.

En wat met een staatssecretaris voor Staatshervorming? Terwijl heel deze regering op een staatshervorming werd opgetrokken.
Een staatssecretaris voor Gezinsbeleid? Om wat te doen, nu de kinderbijslag naar de deelgebieden wordt overgeheveld en gezinsbeleid al een gemeenschapsbevoegdheid is?

Een staatssecretaris voor Energie, Mobiliteit en Milieu? Het zijn bevoegdheden die eigenlijk thuishoren bij de minister van Overheidsbedrijven en bij de minister van Economie.
Toch kan de truc met de staatssecretarissen het wankele communautaire evenwicht van deze bewindsploeg niet verbergen.

En dat zal gauw blijken tijdens de behandeling van de staatshervorming in de Kamercommissie die zich over institutionele hervormingen buigt. Daar moet de regering van Elio Di Rupo al haar kaarten op tafel leggen. Ook de discrete afspraken gemaakt door de voorzitters van de regeringspartijen moeten daar boven water worden gebracht.

Voor de splitsing van het gerechtelijk arrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde werd tijdens de onderhandelingen gerekend met verkeerde gegevens en cijfers, in het nadeel van de Vlamingen, aangereikt door het kabinet van Justitie. De Franstalige partijen hebben al laten weten dat van rechttrekking geen sprake kan zijn.
Om tot de splitsing van dat gerechtelijk arrondissement te komen moet eerst artikel 195 van de Grondwet tijdelijk buiten werking worden gesteld, volgens de Luikse jurist Christian Behrendt. Want sommige artikelen met betrekking tot de splitsing van het gerechtelijk arrondissement zijn niet vatbaar voor herziening. En dit omzeilen is, zo weten grondwetspecialisten, een bijzonder delicate om niet te zeggen gewaagde operatie die bovendien nooit eerder werd uitgevoerd.

Maar de bijkomende financiering die Brussel hard nodig heeft, die komt er pas nadat alle andere grondwetshervormingen, zoals de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde zijn doorgevoerd.
Er wachten nog tal van nachtelijke bijeenkomsten van de voorzitters van de regeringspartijen.