Dirk Draulans

De Zoo wordt een koekjesfabriek

Dirk Draulans Bioloog en redacteur bij Knack.

De tijd van de Zoo als een mooie collectie van dieren lijkt voorbij. De bezoekers zullen gaan beslissen wat er in de Zoo te zien moet zijn.

De financiële toestand van de Koninklijke Maatschappij voor Dierkunde van Antwerpen (KMDA) was, om het zacht uit te drukken, belabberd toen directeur Fred Daman in 2001 de sleutels doorgaf aan Rudy Van Eysendeyck. De KMDA, die de Antwerpse Zoo, het domein Planckendael en de Koningin Elisabethzaal beheert, balanceerde op de rand van het faillissement.

Daman kan beschouwd worden als de laatste directeur van een ‘dierentuin’. Hij stond aan de wieg van de Europese Associatie van Zoo’s en Aquaria, en begon het belang van een zoo voor de conservatie van bedreigde dieren te promoten. Hij was te veel met de dieren bezig en te weinig met de mensen, klonk het achteraf.

Van Eysendeyck, licentiaat politieke en sociale wetenschappen, gooide het roer om. Als voormalig directeur-generaal van het Vlaams Parlement gebruikte hij schaamteloos zijn politieke connecties om een stroom subsidies naar de KMDA te sluizen, waardoor de maatschappij van de ondergang kon worden gered. Tegelijk saneerde hij het bedrijf, en trok hij ervaren marketingmensen aan om het te promoten. De KMDA kreunde onder dalende bezoekersaantallen als gevolg van een moordende concurrentie in de sector van het dagjestoerisme, met winkelcentra die zich als attractie profileerden en pretparken die als paddenstoelen uit de grond schoten.

Tegen 2010 was de KMDA een bloeiende onderneming, en Van Eysendeyck gaf de fakkel door aan Dries Herpoelaert, die uit meer dan tweehonderd kandidaten gekozen werd. Herpoelaert is econoom van opleiding, vertoefde in de bankwereld en bij de Music Hall Group, waardoor hij ervaring heeft met grote evenementen in zalen.

Maar het was schokkend te horen, op een grote bijeenkomst van de middenstandsorganisatie Unizo in zijn Elisabethzaal, wat hij met de Zoo in petto heeft. Het zijn niet langer de curatoren van de Zoo, die kampt met een nijpend plaatsgebrek, die zullen beslissen welke dieren er te zien zijn. De tijd van de ruime collecties fazanten en papegaaien, of van zeldzame reptielen in moeilijke kweekprojecten lijkt voorbij. De bezoekers willen zoogdieren zien, oreerde Herpoelaert, dus moeten we meer zoogdieren aanbieden.

Hij had het ook over wat hij de ‘standaardisering’ van de bedrijfsvoering noemde. Hij ergert zich, bijvoorbeeld, als hij in Planckendael een verzorger met een lege kruiwagen ziet rondlopen. Die kruiwagen moet vol zijn, eender waar en wanneer – tijd moet optimaal benut worden.

De reacties op zijn verhaal waren dubbel. Enerzijds werd hij benaderd door ondernemers met de melding dat ze hem geld konden opbrengen. Anderzijds waren er scherpe oprispingen. ‘Hij lijkt de Zoo te willen runnen als een koekjesfabriek’, schamperde iemand.

Dirk Draulans

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content