De vrienden van Gui

Beschuldigd worden van seksuele intimidatie is al niet aangenaam, maar als de twee die je dan verdedigen Mia Doornaert en Lisbeth Imbo heten, dan is de logische volgende stap de TGV van kwart voor acht. En toen kwam Pol III op de proppen: Gui Polspoel, in Reyers Blaat.

De volgende twee zaken zouden internationaal verboden moeten worden, en dit met de hoogste prioriteit. Eén: het uitbrengen van een naaktkalender, uitzondering gemaakt voor professionals van Playboy of Pirelli. Twee: het aankondigen van een klacht tegen krant of weekblad zonder die nadien effectief in te dienen. Aankondigen moet de facto gelijkstaan aan indienen, zodat niet meer aan een strafonderzoek naar de waarheid te ontkomen valt.

In de zaak-Pol Van Den Driessche hebben veel mensen gesproken. En als mensen spreken die beter hadden gezwegen, wordt de kroon meestal gespannen door Pol Deltour, secretaris van onze persbond Sint-Hypocritusgilde, die de functies van secretaris en opperrechter weleens met elkaar wil verwarren.

Zo stuurde Pol II een mare rond waarin hij namens onze bond het gedrag van Pol I ontoelaatbaar en schandelijk noemde. Een zo redelijk standpunt verwacht je niet meteen van de persbond, dat viel dus mee, maar jammer genoeg was onze secretaris graag bereid het ook in de media toe te lichten. En dat had hij beter gelaten. In De Ochtend werd hij door Lisbeth Imbo in twee minuten afgemaakt, zoals een paard dat bij de sprong over de Gaverbeek zijn twee voorbenen heeft gebroken.

Imbo was in deze affaire niet geheel onpartijdig, in geen enkele trouwens, omdat het ging over een N-VA-lijsttrekker in een provinciehoofdstad. Het was dan wel de hare niet, maar het scheelde niet veel. En dus werd niet Pol I maar Pol II vakkundig gefileerd. Wie niet beter wist, kon hebben gedacht dat Siegfried Bracke haar de vragen had ingeblazen. Hadden ze bij de persbond contact opgenomen met Pol I of hem ondervraagd? Nee! Dat leest u goed: nee! Geen van beide. Waar haalden ze dan het recht vandaan om hem publiekelijk schuldig te verklaren, terwijl ze niet eens het principe van woord en wederwoord hadden toegepast, toch de allereerste richtlijn die de bond zijn leden voorhoudt? En Deltour maar spartelen, als een kat in een zwembad, met elk antwoord draaide hij zich verder vast. Een week later kapittelde hij Reyers Laat omdat het Jos Ghysen geen weerwoord hadden gegeven toen hij door Kris Smet werd aangevallen!

Voor Van Den Driessche maakte het de zaak er niet beter op. Beschuldigd worden van seksuele intimidatie is al niet aangenaam, maar als de twee die je dan verdedigen Mia Doornaert en Lisbeth Imbo heten, dan is de logische volgende stap de TGV van kwart voor acht. En toen kwam Pol III op de proppen: Gui Polspoel, in Reyers Blaat.

‘U bent een vriend van Pol Van Den Driessche, hebt u hem dezer dagen al gebeld?’ opende Lieven Van Gils, die helaas denkt dat als hij zijn vragen maar genoeg rekt met euhs en aahs en pauzes en voor zich uit staren, ze vanzelf intelligenter worden. De lengte van zijn vragen is omgekeerd evenredig aan de voorbereiding van zijn onderwerpen, die doorgaans niet verder reikt dan een snelle lezing van het laatste knipsel uit De Standaard of De Morgen.

Polspoel: ‘Gebeld? Nee, dat heb ik niet gedaan. En ik weet ook niet of ik het wel zal doen. Ik ben er nog niet uit of ik een vriend van Van Den Driessche ben, of een vriend van Van Den Driessche was.’

Daar waren wij zeer snel uit, eerlijk gezegd. Volgens Pol III was zijn vriend Pol I altijd grofgebekt geweest. ‘Wij stoorden ons voortdurend aan zijn flauwe grappen en zijn vulgaire opmerkingen, en altijd seksueel getint. Hij kon geen twee woorden spreken of er zaten drie schuttingtermen bij. Dat was echt puberaal gedrag. En lawaai maken, als de hele buurt het niet had gehoord, was het niet goed voor hem. En o wee als de drank in de man was, zijn eigen moeder had hij gepakt. Aan tafel at een paard properder. Dat komt ervan als je altijd met één hand moet eten omdat de andere ergens tussen de benen van een disgenote zit. En rechtse praat, erger dan die kerel uit de Seefhoek in Panorama destijds. Je was gewoon beschaamd als je door kennissen werd gezien in het gezelschap van Pol.’

Maar had Polspoel dan nooit iets gemerkt van seksuele intimidatie? Nee, dat niet. Mocht er voor de uitzending nog iets van Pol I overeind hebben gestaan, dan was dat na drie minuten platgebombardeerd. Gelukkig dat ze voor de spreekwoordelijke onpartijdigheid van de openbare nieuwsdienst behalve een vriend van Pol – voor alle duidelijkheid: dat was Gui – ook een vijand hadden opgetrommeld. Frank Vanhecke. Die zegde hem zijn steun toe, ook dat nog. Hadden samen in de kleuterklas gezeten. Tot Pol werd buitengesmeten wegens het bepotelen van de andere kleutertjes en de voltallige juffrouwenschare. Ten huize Van Den Driessche begon buiten aan de gevel het bordje met ‘Huisje Weltevree’ vervaarlijk heen en weer te zwieren. Binnen werden inderhaast alle scherpe voorwerpen en alle glazen verwijderd. De televisie werd de volgende ochtend naar het containerpark gedragen.

Gui Polspoel heeft niet veel geluk met zijn vrienden. En omgekeerd. Hij moet bovendien stekeblind zijn, want de verhalen over Pol waren hem niet bekend, en bij de overstap van Siegfried Bracke naar de N-VA was het ook alsof Klokke Roeland op zijn hoofd viel. Waar is de tijd dat Bracke en hij samen in een bootje over het Comomeer roeiden, om het snelst tegen Ann Van Elsen en Tanja Dexters, in een poging in te breken in de vakantiewoning van George Clooney. U hoort ongetwijfeld dat wij het nu hebben over een televisieprogramma bedacht door Bruno Wyndaele. Toen Bracke naar de N-VA was overgestapt en een verjaardagsfeestje gaf, mocht Polspoel niet komen! Hij heeft nu nog één vriend: de commanditaire loftsocialist. Ook voor die charlatan is hij ziende blind, ook die ontnuchtering komt nog wel.

Een gerenommeerd politiek commentator, bekend om zijn gevatte maar soms wat gemene replieken, twitterde na Reyers Laat: ‘Als Polspoel zo verder doet, staat hij binnenkort alleen op de feestjes van Koen Blijweert.’

Koen Meulenaere