De ‘vetbelasting’: Is de sp.a nu helemaal de pedalen kwijt?

Nadat vorige week bekend werd dat er in de regeringsonderhandelingen alvast geen plaats zal zijn voor een vermogensbelasting, laat Marleen Temmerman (sp.a) vandaag weten dat zij wél iets voelt voor een ‘vetbelasting’.

Het mogelijke effect van zulk een vettaks op de volksgezondheid op korte, middellange of lange termijn is nog niet onderzocht. Tot nu toe lijken zowel de Deense wetsontwerpers als sp.a-senator Marleen Temmerman van deze vettaks dus vooral een extra belastingsinkomen te verwachten. En wel op de kap van de bevolkingsgroep die het meeste varkensgehakt, boter, frieten en chips eet, lees ‘armere mensen’. Het is nog maar de vraag of zij hun ongezonde eetgewoonten zullen veranderen omdat de prijzen stijgen. Ondanks de torenhoge accijnzen op tabak wordt binnen deze bevolkingsgroep bijvoorbeeld nog steeds het meest gerookt.

Maar niet alleen de armen worden er slechter van, op termijn is élke consument de dupe. Momenteel stijgen de voedselprijzen wereldwijd en dus ook in België. Die prijsstijgingen zijn het gevolg van de overdreven winstmarges van de agro-industrie en de grootdistributeurs, en van de wereldwijde speculatie op landbouwgrond. Een vetbelasting zal deze tendens nog versterken en er op termijn voor zorgen dat ook gezonde alternatieven duurder worden.

Natuurlijk zijn onverzadigde vetten slecht voor de gezondheid. Een verbod op reclame voor voedingstoffen die deze verzadigde vetten bevatten, is misschien een alternatief, naar analogie met de wet op tabaksreclame. Of een strengere wetgeving op het vlak van voedselkwaliteit. Responsabiliseer de producent en informeer en sensibiliseer de consument. Dat is de enige sociaal aanvaardbare weg naar gezondere eetgewoonten.

Algemeen gesproken moeten er maatregelen komen om voeding goedkoper te maken in plaats van duurder. Steeds meer Belgen lijden honger. Vandaag nog wist de Antwerpse OCMW-voorzitster Monica De Coninck te melden dat het aantal mensen dat beroep doet op voedselpakketten in één jaar tijd met twintig procent gestegen is.

Gezond voedsel is bovendien nog altijd een luxeproduct. Biologische producten zijn een stuk duurder dan ‘gewone’ voedingswaren. Rood! pleit voor een échte gezondheidsindex: een index die rekening houdt met de prijs van gezonde voedingswaren.

Is deze vettaks voor de sp.a een beter alternatief voor bijvoorbeeld een structurele faire vermogenstaks of voor de afschaffing van de notionele interestaftrek? Ons gezond verstand zegt ons dat de rechtstreekse opbrengst van een van deze beide laatste voor de staatskas veel groter, veel sneller en veel fairder zullen zijn. Vettaks zou wel eens gelijk kunnen gesteld worden met ‘het opjagen van de allerarmsten en dat in deze tijden van financiële crisis’.

Moest dit nu echt weer van de sp.a komen ? Onbegrijpelijk en jammer toch.

Namens Rood!

Erik De Bruyn