De roes hollandaise van Di Rupo, Magnette & Co

De PS straalt uit dat het dankzij de verkiezingsoverwinning van François Hollande gedaan is met de besparingsdrift. Is dit show of zijn mensen als Magnette echt zo naïef als hun roes hollandaise aangeeft?

Ontroerend was het om te zien hoe onze eerste minister overmand werd door blijdschap door de overwinning van François Hollande in de Franse presidentsverkiezingen. Uiteraard heeft ook Elio Di Rupo recht op zijn emoties en zijn voorkeuren. Maar als eerste minister ligt de publieke uiting daarvan toch iets gevoeliger, zeker als het gaat over een kwestie waarover ook in dit land de meningen duidelijk verdeeld zijn.

Een eerste minister is eerste minister van alle Belgen en dient nadrukkelijk met dat gegeven rekening te houden. It comes with the territory. Di Rupo ging door de publieke bejubeling van de verkiezing van vriend en partijgenoot Hollande misschien niet echt zijn politieke boekje te buiten, maar het was op het randje.

Meer ten gronde is het verbazend om vast te stellen hoe met name de PS nu het gevoelen uitgestraald dat met de verkiezing van Hollande de beleidsgegevens er plotseling anders bij liggen. Gedaan met de besparingsdrift en nu een relancebeleid (lees: terug meer geld uitgeven), zo bazuinen nogal wat PS-kopstukken twitterend en commentariërend, blij als een kind met grote suikerstok, rond. De primus is zonder twijfel Paul Magnette, de minister van Overheidsbedrijven. Is dit show of zijn mensen als Magnette echt zo naïef als hun roes hollandaise aangeeft?

Dat Hollande een nieuw gegeven op het Europese schaakbord is, staat buiten kijf. Evenzeer is het zo dat dit nieuwe gegeven nauwelijks iets gaat veranderen en dit om minstens twee redenen.

Ten eerste, de volgende zeer belangrijke verkiezingen zijn die in Duitsland volgend jaar. Zittend kanselier Angela Merkel, zo blijkt uit alle peilingen, geniet grote steun van het Duitse volk, op voorwaarde dat ze zeker in Europa op de lijn van strengheid en orthodoxie blijft. Smeekbedes voor relancemaatregelen in Duitsland en/of voor meer coulantie en grotere vrijgevigheid op Europees niveau zullen dus compleet in dovemansoren vallen in Berlijn. Daar kan Hollande geen moer aan veranderen

Ten tweede, wie denkt dat met wat de voorbije periode gebeurde de publieke financiën gesaneerd zijn, kraamt onzin uit. Dat geldt zeker voor Frankrijk waar de deficits groot blijven en de overheidschuld in de loop van dit jaar allicht boven de 90 procent van het BBP zal uitklimmen. Het is een kwestie van tijd vooraleer Hollande, zoniet in woorden dan wel in daden, relance zal moeten vervangen door austérité.

Maar ook in België is het illusoir dat met het pakket aan maatregelen genomen door Di Rupo I de publieke financiën gesaneerd zijn. Er zijn structurele maatregelen ten belope van minstens 15 miljard euro, allicht zelfs eerder nog 20 miljard euro nodig, om op langere termijn een stabilisering van de overheidsschuld tot stand te brengen. Lees onder meer het rapport van het Rekenhof en weet dat Di Rupo I vast en zeker niet eens aan de helft komt van wat nodig is aan maatregelen voor die stabilisering van de overheidsschuld.

Net als voor François Hollande is het ook voor de PS-coryfeëen hier bij ons slechts een kwestie van tijd vooraleer ze uit de roes van zondag worden losgerukt.

Johan Van Overtveldt