De omerta van Di Rupo I

Recessie, begroting, Dexia, elektriciteitsvoorziening, kosten van de vergrijzing: de realiteit versus de Goed Nieuwsshow van de regering.

De raderen van het regeringswerk draaien nog maar pas terug maar de patronen die overheersten voor het zomerreces zijn al onmiddellijk terug herkenbaar. De regering Di Rupo I wil enkel horen van een klaterende goed nieuwsshow. Ontwikkelingen die niet passen in het pr-kraam van de regering worden achter slot en grendel gestoken en oh wee diegene die het slot forceert. Een omerta, als het ware.

Zelfs Luc Coene, de gouverneur van de Nationale Bank, mocht ervaren wat vermeende inbreuk op deze omerta teweeg kan brengen. Enkele weken terug waarschuwde hij voor een recessie en voor de problematische toestand van Dexia. Coene kreeg zowel federaal als Vlaams behoorlijk wat regeringsgewicht over zich heen terwijl hij niks nieuws vertelde voor diegenen die de actualiteit geïnformeerd volgen.

De recessie is ondertussen zo goed als een feit en daardoor staat het begrotingswerk van Di Rupo I meteen op losse schroeven (vooral omdat men bij de begrotingscontrole van juli een waanzinnig groeicijfer hanteerde). Vlaams minister-president Kris Peeters (CD&V) heeft wel een punt als hij enige contradictie vaststelt tussen de uitlatingen van Coene en de officiële cijfers van de National Bank.

Ook de Dexia-perikelen escaleren conform de waarschuwing van Coene verder en gaan de Belgische gemeenschap veel geld kosten. De jongste dagen is er inzake Dexia nogal wat aandacht voor de noodzaak aan herkapitalisering voor verkoop van de Luxemburgse dochter BIL. Dit is echter slechts het topje van de Dexia-ijsberg.

In New York in de Verenigde Staten, in Frankrijk en in Ierland, om het bij die drie landen te houden, blijven de hachelijke posities acuut aan de orde. Net zoals vorig jaar in de laatste maanden van het jaar begint ook nu weer de financiering van de Dexia-portefeuille heel penibel te worden. Zeker wat de dollarfinanciering betreft, ziet het er wederom beroerd uit. Amerikaanse beleggers en investeerders willen hun obligo op Europa en de euro afbouwen en dan staat een triest dossier als Dexia, ondanks de staatswaarborg, al snel bovenaan de schraplijst.

Op maandag jl. pakte de regering Di Rupo I de draad opnieuw op met de discussie over de kerncentrales en de elektriciteitsvoorziening. De premier himself kondigde het met grote stelligheid af: geen probleem, geen black outs, alles kits. De burger mag op beide oren slapen. De begeleidende argumentatie en cijfers oogden echter alles behalve overtuigend.

Al snel bleek ook dat de echte specialisten terzake er nog helemaal niet uit zijn en druk verder rekenen. Vooral in de energie-intensieve industrie van dit land kijkt men met grote bezorgdheid uit naar wat de komende maanden brengen zullen, zeker als het tot een strenge winter zou komen. De voorbereiding van de noodplannen gaat onverminderd door, ongeacht de beloftes van Elio Di Rupo.

De kosten van de vergrijzing vormen een ander heikel dossier dat de regering Di Rupo I ten allen prijze in de sfeer van het goede nieuws wil houden. Zusterblad Trends brengt deze week aan het licht dat de kosten van de vergrijzing veel hoger liggen dan ingeschaald bij de vorige oefening van de Vergrijzingscommissie.

De verse cijfers komen van de Europese Commissie die ze op haar beurt van het Planbureau heeft. Bij deze laatste instelling zegt men dan weer dat men nog druk aan het rekenen is o.m. om de gevolgen van de maatregelen van Di Rupo I in te schalen. Heel vreemd want in haar jongste Economische Vooruitzichten 2012-2017 bracht het Planbureau reeds een dergelijke inschalling.

Het Planbureau, zo bleek ook bij de perikelen rond de geforceerde groeicijfers, profileert zich steeds meer uitgesproken als een gewillige lakei van de regering.

Conclusie van het hele verhaal: de regering wil het publiceren van de zwaardere vergrijzingsrekening absoluut voorbij de gemeenteraadsverkiezingen tillen.

Ondertussen belaagt Di Rupo I wel de burger met wat professor Michel Maus omschrijft als wetten die ons regelrecht naar de fiscale politiestaat voeren. Daarover leest u dan weer alles in Knack van deze week.

Johan Van Overtveldt