De kleine vergetelheid van Steven Vanackere

De stelling van Steven Vanackere (CD&V) dat de rentedaling een beloning is voor het budgettaire beleid van de de regering Di Rupo I is gedeeltelijk waar. En dus onvermijdelijk ook gedeeltelijk niet waar.

Te midden opnieuw oplopende rentes voor Spanje en Italië dook de rentevoet voor Belgische obligaties op 10 jaar verleden week naar 2,75%, een behoorlijk laag niveau. In november vorig jaar piekte deze rente nog tot boven de 5%. Vicepremier en minister van Financiën Steven Vanackere (CD&V) was er als de kippen bij om deze rentedaling te omschrijven als een beloning voor het budgettaire beleid gevoerd door de regering Di Rupo I. Deze stelling is gedeeltelijk waar en dus onvermijdelijk ook gedeeltelijk niet waar.

De minister van Financiën gaat in zijn argumentatie volkomen voorbij aan belangrijke ontwikkelingen in de markten. Vooral verzekeringsmaatschappijen zijn druk bezig met herschikkingen in hun portefeuilles. Dat heeft met twee elementen te maken.

Ten eerste, door de renteverlaging vorige week doorgedrukt door de Europese Centrale Bank (ECB) valt er op korte termijn nauwelijks nog rendement te halen en zien verzekeringsmaatschappijen zich steeds meer verplicht om op te schuiven naar papier op langere termijn. Dit verhoogt de vraag naar zulk papier waardoor de prijs ervan gaat stijgen en de rente onvermijdelijk daalt.

Ten tweede, steeds meer investeerders houden rekening met verhoogde turbulentie binnen de eurozone, mogelijk uitmondend in een implosie van het systeem zoals we het vandaag kennen. Verzekeringsmaatschappijen, net zoals trouwens bijvoorbeeld ook pensioenfondsen, trachten daarom tot een betere match tussen activa (hun beleggingen) en passiva (hun verplichtingen) te komen. Vermits de verplichtingen sowieso vooral ten aanzien van Belgische ingezetenen zijn, verhogen de maatschappijen ook het aandeel van Belgisch papier in hun portefeuille. Wederom leidt dit tot hogere vraag en lagere rentevoeten.

Binnen de kwakkelende eurozone met haar ware crisishaarden scoort België vandaag niet echt slecht met zijn begrotingsbeleid. De dalende rente toeschrijven aan het gevoerde beleid is echter wel heel kort door de bocht. Trouwens, onze rente blijft beduidend hoger dan die van landen als Duitsland en Nederland. Het verschil tussen de Belgische rente en die van Duitsland, de zogenaamde spread, is nu al enkele maanden vrij constant rond de 150 à 160 basispunten. De Nederlandse spread ten opzichte van Duitsland dobbert tussen de 40 à 50 basispunten.

Johan Van Overtveldt