De briljante poker van Elio Di Rupo

Gestuwd door de adviezen van 15 consultants walste formateur Di Rupo zijn partners allicht voorbij het point of no return. Hoe ver raakt men echter met onvolledige, gammele akkoorden?

Formateur Elio Di Rupo is bezig aan een indrukwekkend nummertje politieke strategie dat hem allicht naar de Wetstraat 16 zal brengen. Dat de Bergense PS-baas erg sterk is in het politieke schaakspel was al langer bekend maar nu is hij toch wel aan een erg sterke performance bezig. De 15 consultants, de voorbije weken aan het werk gezet vanuit de PS om de communautaire dossiers uit te vlooien teneinde elke kreuk en deuk in het voordeel van Franstalig België uit te diepen en/of te bestendigen, bezorgden de formateur een formidabele voorsprong in elk van de dossiers.

Aandachtige lectuur van wat er nu rond BHV en de nieuwe bijzondere financieringswet (19 informatieve zij het soms erg cryptische pagina’s) op papier staat, leert dat het van enige zin voor overdrijving getuigt om van formele, duidelijke akkoorden te gewagen. Als men het positief wil uitdrukken, dient men te stellen dat er nog veel onduidelijkheden dienen weggewerkt te worden en open spaties dienen opgevuld te worden in de beide nota’s. Met wat nu op tafel ligt in een regering stappen, zet de deur wagenwijd open op constante onenigheid, wederzijdse afdreiging en dus verlamming.

En toch heeft Di Rupo iedereen gezeten aan zijn negociatietafel zover gekregen om naar de publieke opinie overtuigend de boodschap te brengen dat twee van de drie te nemen hindernissen (enkel het sociaal-economische luik met de heikele begrotingstoestanden blijven nu nog over, zo heet het dan) effectief genomen zijn. Het resultaat van dit geniaal stukje politieke tapdansen is dat de weg terug voor elk van de betrokkenen alsmaar meer met wolfijzers en schietgeweren bezaaid ligt. Meer nog, men voelt zich ook langs Vlaamse kant blijkbaar geroepen om het spelletje enthousiast mee te spelen. Zo is de claim van één van de Vlaamse onderhandelaars dat de macro-economische hypothesen onderliggend aan de nieuwe bijzondere financieringswet afgetoetst werden met de Nationale Bank pertinent niet waar.

Wie nu nog waagt de Elio-trein te derailleren, zal gegarandeerd met alle zonden Israëls beladen worden want hij/zij zet dan “alle tot nu toe bereikte akkoorden op de helling” en dit terwijl er van duidelijke, doorwrochte akkoorden nog geen sprake is. Een absoluut briljante strategie die Elio Di Rupo bovendien steeds meer de vrije hand geeft om zijn eigen zin te doen in de verdere afwikkeling van het formatiegebeuren (en dus alsmaar rijkelijker te putten uit de inspiratie aangereikt door de 15 consultants). De formateur speelt ook briljant in op het vurige verlangen van bepaalde Vlaamse politici om toch minstens nog één keer minister te kunnen worden.

Het wordt dus uitkijken naar de reactie van CD&V en meer nog Open VLD op de sociaal-economische en budgettaire voorstellen van Di Rupo. Wat terzake in zijn originele nota staat, is volstrekt onaanvaardbaar voor wie een ernstige aanpak van de begrotingstoestand wil en tegelijk een beleid gericht op duurzame versterking van het groeipotentieel van onze economie.

Johan Van Overtveldt