Campagnestress in federale coalitie

De regering-Di Rupo moet opletten of ze krijgt snel last van een vermoeidheidsbreuk.

De politieke frustraties over de waarschuwingen voor economisch en budgettair noodweer van Luc Coene, gouverneur van de Nationale Bank, kunnen opgeborgen worden. In een nieuwe economische raming voor de regering-Di Rupo heeft het Planbureau het door hem aangekondigde onheil bevestigd. De Belgische economie kent dit jaar een lichte krimp en zal in 2013 met amper 0,7 procent groeien – als we tenminste een beetje in de slipstream raken van de voorzichtig aantrekkende economie in de hele eurozone.

De gevolgen van die tegenvallers zijn niet min. De werkgelegenheid neemt slechts mondjesmaat toe en de werkloosheid stijgt. Voor de overheidsbegroting, die in 2015 uit de rode cijfers zou moeten zijn en daartoe van de regering-Di Rupo veel optimistischer groeicijfers heeft meegekregen, leidt dat tot nieuwe en bijkomende ingrepen. In 2012 moet nog minstens 500 miljoen euro extra gevonden worden om het tekort op 2,8 procent van het bruto binnenlands product te houden. En om dat tekort verder terug te dringen in 2013 zal een inspanning nodig zijn die in de buurt van 5 miljard uitkomt.

Voor de regering-Di Rupo is dat geen reden om onmiddellijk de hand aan de ploeg te slaan. Voor dit jaar zou een buffer van bevroren uitgaven het redmiddel zijn, maar dat zal niet volstaan om de rekeningen te doen kloppen. Opgejaagd door peilingen die de N-VA steevast in poleposition plaatsen, worden er tot na de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober hoe dan ook geen pijnlijke knopen doorgehakt. In plaats daarvan gaan de zes meerderheidspartijen gretig met elkaar in de clinch over het belasten van vermogens en over capriolen om de budgettaire opdracht te verlichten met belastinggeld uit Zwitserland, zolang daar het bankgeheim maar overeind kan blijven.

Het zijn discussies voor de galerij, zonder enig gevolg en alleen bedoeld om toch nog enigszins het verschil bij de kiezers te maken. De uitslag van de lokale stembusslag kan er trouwens evengoed voor zorgen dat de samenhang van de regering-Di Rupo op weg naar de electorale deadline van 2014 verder wordt aangetast. Dat wat nu niet beslist kan worden, in de resterende regeerperiode nog veel minder mogelijk wordt.

De Europese Commissie, die ons land budgettair in het gelid dwingt, heeft daar allemaal geen boodschap aan. Tegen half oktober wil ze weten wat ons land concreet zal doen om de begrotings- en schuldsituatie volgend jaar te verbeteren. Maar ze zal dus op haar honger blijven zitten. De regering-Di Rupo zal de Europese instanties pas nadien proberen te paaien met een begrotingsoefening voor 2013 én 2014. Maar tegen de achtergrond van onder meer de eurocrisis, een volatiele economie, Dexia- en andere rampdossiers, lijkt dat laatste vooral op fluiten in het donker.

De huidige campagnestress krijgt zo een verlengstuk in meer politieke spanning binnen de federale coalitie en in uitputtend overleg met de Europese Commissie om financiële boetes te vermijden. De overbelasting die de regering-Di Rupo zich op die manier zelf op de hals haalt, dreigt snel een forse stressfractuur te veroorzaken. In de sport haalt geen enkele atleet daarmee de meet.

Patrick Martens