Waarheid speelt Duitse bondspresident Wulff parten

Christian Wulff, de Duitse bondspresident, raakt in nauwe schoentjes. Dat heeft ook te maken met zijn boek dat de titel ‘Besser die Wahrheit’ draagt.

Sedert de zomer van vorig jaar is Christian Wulff, christendemocraat en gewezen premier van de Duitse deelstaat Nedersaksen, de president van Duitsland. Dat ceremoniële ambt stelt hoge morele aanspraken. Daarmee heeft de 52-jarige Wulff nu een probleem.

In 2008 sloot Wulff, toen nog premier van Nedersaksen, met een Duitse zakenman een contract voor een lening van een half miljoen euro. Wulff financierde daarmee zijn nieuwe woning. Maar toen hem kort daarop door het parlement gevraagd werd of hij als politicus ook zakelijke voordelen van ondernemerskant genoot, had Wulff dat ontkend. Die negatie ligt nu aan de basis van een discussie of Wulff destijds het deelstaatparlement om de tuin heeft geleid. En of hij nu het ambt van president nog waardig is.

Van Wulff, die uit een arm milieu komt, wordt gezegd dat hij al altijd de nabijheid van rijke ondernemers heeft gezocht. De politicus genoot van de glamour, en ook van de gratis vakanties die hij dankzij zijn rijke zakenvrienden in Florida en Spanje doorbracht.
Nu is bovendien uitgelekt dat de kredietverlener en zakenman Carsten Maschmeyer, stinkend rijk, ook de reclamecampagne van Wulffs interviewboek ‘Besser die Wahrheit’ (2007, uitgever Hoffmann und Campe) met 42.000 euro heeft gefinancierd.

Maschmeyer, die de reputatie heeft geen al te propere geldschieter te zijn, beweert nu dat Wulff helemaal niet op de hoogte was van zijn inbreng. Aan die versie wordt echter door de media en de publieke opinie met reden getwijfeld. Het probleem is vooral dat president Wulff de voordelen van zijn relaties met de zakenwereld systematisch voor de publieke opinie verbergt.

Bij Wulffs uitgever Hoffmann und Campe wordt nu gedaan alsof reclamesteun uit de zakenwereld heel gebruikelijk is, maar andere serieuze uitgevershuizen ontkennen dat. Ze sluiten weliswaar niet uit dat ze een subsidiëring van ondernemerszijde in specifieke gevallen zouden aannemen, maar zeggen ook dat zulke steun in het geval van een boek van een politicus ondenkbaar is.

Vooral in Hannover is de belangenvermenging tussen ondernemerswereld en politiek bedrijf erg groot. Gerhard Schröder, sociaaldemocratisch ex-bondskanselier en eveneens in Hannover gesetteld, is net als Wulff een dikke vriend van Maschmeyer. Nadat Schröders memoires onder de titel ‘Entscheidungen. Mein Leben in der Politik’ (2006) eveneens bij Hoffmann und Campe waren verschenen, kocht Maschmeyer de rechten van Schröders boek, waarvoor hij één miljoen betaald zou hebben. In 1998 had Maschmeyer de kanselierscampagne van Gerhard Schröder al met 650.000 mark ondersteund.

Piet de Moor