Toni Coppers – De Vleermuismoorden: ‘Fladdermoorden’

Lukas De Vos
Lukas De Vos Europakenner

Vorig Poirotprijwinnaar Toni Coppers heeft meer dan zijn kruissnelheid bereikt. Hij is thuisgekomen in Antwerpen, en zijn hoofdpersonage Liese Meerhout – kwetsbaarder dan ooit – heeft een karaktergelaagdheid bereikt die haar tot een goede kennis des huizes maakt.

Toni Coppers - De Vleermuismoorden: 'Fladdermoorden'

Met de vreemde titel De Vleermuismoorden heeft haar wedervaren in deze beklemmende achtervolgingsthriller weinig vandoen – de vleermuis uit een kloosterbiblioteek in het Portugese Mafra geldt meer als symbool, van waker en duistere bewoner tegelijk. Ze staat voor de uiteindelijke opdrachtgever van een aantal schijnbaar niet gerelateerde moorden, een beul-vampier die zelf aan het licht ten onder gaat. (Niet voor niets lijdt de man aan een ongeneeslijke oogkwaal).

Hoe vind je de onherkenbare, gehelmde motorrijder terug die mensen afschiet ? Wie heeft het op Liese gemunt ? Waarom moet ze onderduiken in een discreet hotelletje bij de katedraal ? Welke band heeft de uitbaatster met haar collega Masson, die nog altijd evenveel drinkt en nog altijd nuchterder redeneert dan andere speurders ? Welke schurk uit Lieses verleden is haatdragend genoeg om haar ten allen prijze om te brengen ?

Deze echte whodunit wordt vrijwel ongemerkt verrijkt met artistieke injecties, die de liefde van Coppers voor tijdloze kunstwerken nauwelijks verbloemen. Een cruciale eindscène verloopt op de tonen van Lucia di Lammermoor, de waanzinaria van Donizetti. De leerjaren van een jonge speurder als Laurent (“hij omarmt de techniek en verarmt zijn verstand”, merkt de knorrige Masson gepast op) gaan over La Traviata van Verdi. Bijna terloops, en net daarom zo beklijvend.

Uiteindelijk gaat het om een gespleten complot, met persoonlijke obsessies en wraakgedachten. De aanpak is zo getrimd, gedoseerd, en voldoende sarrend om de psychologische karakterontwikkeling volledig tot ontplooiing te laten komen. Coppers is een meester in menselijke nuancering. Acteurs zullen van ver moeten komen om naar dit beeld toe te leven.

Toni Coppers, De Vleermuismoorden. Antwerpen, Manteau 2015, 313 blz.

Partner Content