The New York Review of Books viert vijftigste verjaardag

The Town Hall van New York City mag morgenavond 5 februari schrijvers als John Banville, Michael Chabon, Daniel Mendelsohn en een pak anderen verwachten. Wat ze gemeen hebben? Het zijn allen medewerkers van The New York Review of Books (NYRB). Het blad, gesticht tijdens een staking van drukkers, viert zijn vijftigste verjaardag.

Weinig tijdschriften zijn klassieker van uitzicht dan de NYRB. Een beetje gewild ouderwets zelfs. Het formaat is onhandig, de artikels soms heel lang, het papier weinig aantrekkelijk. Misschien een herinnering aan de moeilijke omstandigheden waarin het eerste nummer op 1 februari 1963 verscheen.

New Yorkse krantendrukkers staakten en heel wat dagbladen, onder meer The New York Times, konden niet verschijnen. Redacteurs Robert Silvers en Barbara Epstein hadden snel door dat de uitgevers dringend een blad zochten om hun nieuwe boeken weer te kunnen adverteren. Met een paar vrienden haalden ze het nodige geld bij elkaar en een nieuw tijdschrift was geboren.

Erudiet, niet pedant

In het eerste nummer van The New York Review of Books meteen bijdragen van auteurs als Norman Mailer, Mary McCarthy, Susan Sontag, Gore Vidal. Sommigen noemden het het beste eerste nummer van welk tijdschrift ook. De lijst van medewerkers was in elk geval indrukwekkend.

En dat zou zo blijven. Want in de loop van de geschiedenis verleenden ook nog VS Naipaul, Vladimir Nabokov, Tony Judt, Zadie Smith en tientallen anderen hun medewerking aan het veertiendaagse blad.

Niet alleen een ‘boekenblad’ in de enge zin van het woord. Wel een tijdschrift over ook zowel binnenlandse als buitenlandse politiek, cultuur, filosofie en … boeken. Een goed jaar geleden kwam van de Britse auteur Tim Parks zelfs de Nederlandstalige literatuur aan bod onder de titel ‘The Dutch Are Coming’. Met aandacht voor onder meer Boon, Claus, Grunberg, Hermans, Reve.

De Britse krant ‘The Guardian’ portretteerde de NYRB mooi als ‘erudiet maar niet pedant, nauwgezet maar niet saai.’ Beroemd waren de opvallende karikaturen van de drie jaar geleden overleden tekenaar David Levine die ook in de internationale pers werden gepubliceerd.

Cake Shop

De eerste vijf jaar evolueerde de oplage van de NYRB van 20.000 naar 71.000. Nu is dat zo’n 140.000. Het blad zou vanaf zijn derde jaargang al winst hebben gemaakt.

In Groot-Brittannië is het wat linksere zusterblad London Review of Books (LRB) goed voor 53.000 exemplaren. Merkwaardig genoeg is het ook ontstaan tijdens een sociaal conflict. Dit keer in 1979 door de lock-out bij de krant The Times. De eerste zes maanden verscheen het als supplement bij The New York Review of Books, sinds 1980 als een onafhankelijk veertiendaags blad. In elk nummer staan vijftien lange recensies en essays. En kortere bijdragen over kunst en film, plus poëzie en interessante lezersbrieven.

NYRB heeft een eigen uitgeverij, LRB heeft in Londen aan Bury Place 14, bij het British Museum, een sympathieke Cake Shop met uitgelezen soorten thee. Op hetzelfde adres is ook een boekenwinkel.

Times Literary Supplement heeft een oplage van zo’n 35.000 exemplaren en is een weekblad. Vandaar ook de kortere artikels, meestal niet meer dan een pagina, wel sneller op de bal. Het verscheen voor het eerst in 1902 als bijlage van The Times en later als apart tijdschrift.

Opvallend is dat tot midden de jaren zeventig de recensies anoniem verschenen. Auteurs als T.S. Eliot, Henry James, Martin Amis, George Orwell werkten aan het blad mee. In ‘Critical Times’, een biografie van het weekblad, onthulde Derwent May de naam van de meeste anonieme medewerkers. TLS heeft een bijzonder uitgebreid archief en net als de twee andere tijdschriften een interessante site en een digitale versie.

Fred Braeckman