‘Scandinavische misdaadauteurs schrijven meisjesboeken’

De legendarische Zweedse thrillerauteur Maj Sjöwall vindt dat de Scandinavische thrillers meer van meisjesboeken dan politieromans hebben.

Maj Sjöwall, de andere helft van het beroemde duo Sjöwall en Wahlöö, zei dat in Edinburgh op het International Book Festival dat nog tot 26 augustus loopt. De misdaadschrijvers zijn volgens haar veel te druk bezig met de verfilming van hun werk. ‘De Scandinavische misdaadschrijvers hebben het minder over het politiewerk en de misdaad zelf en des te meer over liefde en relaties. Zoiets als in meisjesboeken’, zo citeert de Britse krant The Guardian haar.

Maj Sjöwall (78) wordt wel eens de grootmoeder van de Scandinavische misdaadroman genoemd. Samen met haar man Per Wahlöö schreef ze tien politieromans die aan de basis liggen van de Zweedse detective. Ze gaven aan het genre een kwaliteitslabel en plaatsten een mes in de onderbuik van wat toen de welvaartmaatschappij heette.

Haar man stierf in 1975 net voor ‘De terroristen’, het tiende en laatste deel van de reeks rond politieman Martin Beck uitkwam. Hij was 49 en al een tijd ziek. Hij leed aan kanker. In hun eerste boeken, ‘De vrouw in het Götakanaal’ (1965) bijvoorbeeld, lag het accent nog vooral op het politiewerk. Maar later, zo vertelde Sjöwall mij in een gesprek, werd hun kritiek scherper omdat de maatschappij ook slechter werd: ‘Niet alleen de misdadigers werden driester, ook de politie. Ze werd talrijker, kreeg betere wapens en werd echt op militaire leest geschoeid. De top was compleet gepolitiseerd en politici beslissen nu eenmaal over de aanpak. Ook al droeg een straatagent niet graag een wapen, hij moest er een dragen.’

Hoewel het duo op tien jaar tijd tien bestsellers schreef, werden ze nooit rijk van hun werk, vertelde Sjöwall in Edinburgh. Hun boeken zijn wel verfilmd, maar de status van iemand als een Henning Mankell kregen ze nooit: ‘Toen wij schreven was eigenlijk niemand geïnteresseerd in de auteur. Nu gedragen schrijvers zich bijna als filmvedetten.’

Het duo was lid van de communistische partij, maar Per was harder in de leer dan Maj. Beiden waren journalist toen ze elkaar leerden kennen. Per schreef ook over film en kunst en werd onder het Franco-regime uit Spanje gezet.

Over hun samenwerking als schrijvers zei Maj Sjöwall in Edinburgh dat ze heel veel praatten over de karakters, over wat ze dachten en deden. Toen ze daarmee klaar waren maakten ze een synopsis van dertig hoofstukken en begonnen te schrijven. Per het eerste hoofdstuk, Maj het tweede.

Maj Sjöwall heeft na de dood van haar man samen met de Nederlandse thrillerauteur Thomas Ross nog een boek gepubliceerd (1990): ‘De vrouw die op Greta Garbo leek’.

Fred Braeckman

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content