Onbekende (liefdes)brieven Wim Sonneveld gepubliceerd

Wim Sonneveld en Ina Faassen in 1968. © Nationaal Archief

De collectie brieven schetst een intiem beeld van de relatie van Wim Sonneveld en zijn levenspartner Friso Wiegersma in een tijd dat veel mensen homoseksualiteit mal en of slecht vonden.

Het is op 28 juni honderd jaar geleden dat de Nederlandse cabaretier Wim Sonneveld in Utrecht werd geboren. Dat wordt met verschillende evenementen gevierd. Daaronder is ook de uitgave van een boek met tot nog toe onbekende (liefdes)brieven die hij tussen 1948-1958 uitwisselde met zijn levenspartner Friso Wiegersma, die hem ook in zijn werk bijstond als decor- en kostuumontwerper, vormgever en tekstdichter (van onder meer Het Dorp).

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Friepels

Bewaard bleken eveneens alle luchtpostbrieven die de mannen elkaar schreven toen Sonneveld tussen 1955 en 1958 in Hollywood zijn geluk beproefde en onder meer een rol te pakken kreeg naast niemand minder dan Fred Astaire (“Ik vond mezelf echt goed moet ik zeggen. Hoe bang ik ook was”, schrijft Sonneveld hierover).

Wiegersma maakte ook ‘friepels’ voor Sonneveld, kleine tekeningen. Daarvan zijn er zeventien overgebleven die in het boek komen. Friepel was het alter ego van Wiegersma, uitgevoerd als klein scheel mannetje.

De brieven werden recent opgediept uit de erfenis van Wiegersma, door zijn latere man Hans van der Woude en verder Frank Jochemsen, die nu het boek samenstelt.

Intens en aandoenlijk liefdesleven

De collectie, die een intiem beeld schetst van de relatie in een tijd dat veel mensen homoseksualiteit mal en of slecht vonden, verschijnt op 28 juni onder de titel Niemand dan wij bij Nijgh en Van Ditmar. Jochemsen is er nu druk mee bezig: “Ik heb de friepels met tranen in de ogen bekeken, zoveel kwaliteit hebben ze en zo leuk zijn ze.”

Ook van de brieven is hij zwaar onder de indruk: “Ik denk echt dat dit boek heel veel toevoegt aan het verhaal over Sonneveld. Hij kon heel goed schrijven en was een goed observator. Maar het zijn ook uitingen van een intens en aandoenlijk liefdesleven. Ze zijn verpletterend en tegelijk elegant.”

Tegelijk geven ze een beeld van de cultuur in die tijd. “Ze bezochten tentoonstellingen en voorstellingen en vonden er ook iets van. Daar schreven ze elkaar over.” En ook uit Hollywood viel er veel te vertellen.

Zo schreef Sonneveld in 1957 over een vergeefse auditie voor film met waarschijnlijk Robert Taylor: “Ik beantwoordde niet aan het type en leek vergeleken bij Taylor veel te jong en het was onaannemelijk dat alle vrouwen verliefd werden op Taylor en niet op mij.”

Partner Content