Moeurs de province

Benno Barnard heeft heimwee naar volksverheffing en huivert van een Vlaamse Leitkultur.

Donderdag 2 december 2010 Vandaag ben ik 56 jaar en elf dagen oud. Daarmee heb ik het in dit tranendal welgeteld één dag langer volgehouden dan Adolf Hitler, en ik ben van plan die score nog aanzienlijk te verbeteren. Verraadt deze persoonlijke getallenleer een onschuldige vorm van waanzin? De symboliek ervan bevalt me. Ik zet de curve van mijn leven af tegen het assenstelsel van geografie en geschiedenis, en zie, de uitkomst is dat ik Hitler in België heb verslagen!

Vrijdag Politieke correctheid: al die mensen die de drol bij het schone uiteinde oprapen en zijn frisse geur prijzen. (Als zakkenroller weet ik waarachtig niet meer uit welke zak deze uitspraak komt; misschien wel de mijne.)

Zaterdag De linkse denker gelooft abusievelijk dat de mens herschapen kan worden naar zijn eigen beeld van redelijke goedgemutstheid. Hij associeert degene die daar sceptisch tegenover staat met de jaren dertig en voelt zich een beetje ijl bij de afgrondelijke gewaarwording van zijn eigen goedheid. Als de scepticus niet gediend is van vergelijkingen met de nazi’s, trekt de linkse denker haastig de mantel van de humor aan: het was maar een grapje.

Zondag Anna was door vriendinnen meegetroond naar ‘Zot van A’., alwaar ze na twintig minuten van verveling weer was vertrokken. Verstandig kind! In het kunstwerk spreekt mijn vriendin Lotte Heytenis een soortement Antwerps, en dat terwijl ze dat privé niet doet. Het is om de capillaire restanten gewelddadig uit het schedeldak te verwijderen. ‘Maar zo praten de mensen…’ Werkelijk? ‘La Strada’ is in zwart-wit opgenomen en Italië was in 1954 toch ook al in kleur uitgevoerd. Verwarrende gedachte, intussen, dat het volk zo provinciaal mogelijk wordt vermaakt, dat deze film dus voor zo weinig mogelijk mensen is bestemd. Precies hetzelfde wordt mij, schrijver van elitaire teksten, verweten.

Maandag Soms ontwaar ik ondanks de splinter in mijn eigen oog een balk in het oog van iemand anders.

Dinsdag

De navolgende alinea van Geert Buelens roep ik uit tot de meest deprimerende van het jaar: ‘Als generatiegenoot van De Wever deel ik in hoge mate zijn houding tegenover Nederland. Die houding wordt gekenmerkt door een grote, culturele onafhankelijkheid ten opzichte van het Noorden. Of om het in De Wevers termen te zeggen: zijn Leitkultur is Vlaams, niet Nederlands. De Wever ging op een bepaald moment zelfs zo ver om zijn eigen taal ‘het Vlaams’ te noemen. Bij de generatie na ons – tieners, twintigers – komt dat steeds vaker voor. Hun taalnorm is zorgeloos Vlaams. Hun hele referentiekader is Vlaams. Voor hen is Nederland een buitenland (…).’

Woensdag

Volksverheffing, waar zijt gij? Joy steigert als je haar moedertaal Amerikaans noemt in plaats van Engels. Los daarvan: De Wever heeft me zelf in het oor gefluisterd dat hij een groot voorstander is van een hereniging van de historische Zeventien Provinciën; zijn reden om daar niet mee naar buiten te treden is machiavellistisch: ‘Ga daar maar eens de boer mee op…’ Nu, België zal niet verdampen, en ook De Wever is gedoemd weer weg te zinken. Wat we zullen overhouden is een nog immer weeklagend Vlaanderen.

Donderdag Geachte heer Peumans, dat de grote Voltaire een grote antisemiet was, wist ik wel – vergeef me dat ik uw antwoord nogal geestig vond, al vloeide het voort uit onwetendheid. In de persverslagen over de affaire vielen me voorts twee zinnen op. De eerste ging over uw ‘aanvaring met de Joodse gemeenschap’ – alsof u ook door de Joden bedreigd was! Maar belangrijker was de tweede: ‘Peumans ontvangt volgende week de ambassadeur van Turkije om het voorval uit te klaren.’ En waarom zou u iets moeten uitklaren? Omdat de meeste Turken nationalistische fanatici zijn, die geen greintje humor bezitten? Wat als de vraag was geweest: ‘Hoe luidde het advies van Gustave Flaubert inzake de Zwarte Steen?’ (Antwoord: verbijzelen en het gruis verstrooien in de wind.) Zouden dan alle ambassadeurs van alle islamitische staten uitleg hebben geëist? Waarom zou u de afgezant van die twijfelachtige Erdogan stroop om de mond moeten smeren?

Vrijdag Alweer 56 jaar en 19 dagen. Joy ziet er steeds jonger uit. Dit aangename gezichtsbedrog ontstaat waarschijnlijk doordat ik – deels kaal, deels grijs – theatraler verouder.

Zaterdag Potscherf uit De Morgen: ‘Mogelijk zullen we weldra onze hoofden niet meer hoeven te breken over de vraag ter ere van wat voor heilige we nu eigenlijk vrijaf hebben op 15 augustus en waarom we wel Pinksteren vieren maar bijvoorbeeld geen Duimsteren.’ Dit schrijft Kim Van der Perre naar aanleiding van het debat over de wettelijke feestdagen. Zou ze zelf nog op haar duim zuigen, die slechte gewoonte van kinderen en journalisten?