Precies honderd jaar na het einde van de Eerste Wereldoorlog fietst een groepje dichters naar het IJzerfront en iedereen die wil mag meefietsen.
Precies honderd jaar na het einde van de Eerste Wereldoorlog fietst een groepje dichters naar het IJzerfront en iedereen die wil mag meefietsen. Dichters Maud Vanhauwaert, Andy Fierens, Benno Barnard, Max Temmerman, Els Moors, Laurence Vielle, Bart F.M. Droog, Lotte Dodion, Michaël Vandebril en onze Duitse collega-dichter Tristan Marquardt houden halt met poëzie bij de oorlogslittekens van de idyllische Westhoek.
Alle dichters schreven nieuwe gedichten en gingen op zoek naar de pakkendste gedichten van historische war poets. Het publiek kan een ticket kopen om mee te fietsen tijdens de dagelijkse tochten van ong. 30 km. (ticket incl. lunch en gids). Meefietsen kan tot en met 21 april.
’s Avonds spelen de dichters met muzikanten als Mauro, Roland en Noémie Schellens een ontregelende poëzievoorstelling in In Flanders Fields (Ieper), de IJzertoren (Diksmuide), het Memorial Museum Passchendaele (Zonnebeke) en het prachtige Engelse Talbot Housein Poperinge. Een literair eerbetoon aan de soldaten en burgers die het leven lieten in de gruwel van een spookachtig verdronken IJzerland.
Benno Barnard – Private Richard Hodd ( 18.9.1916)
Je meldt je aan en de staldeur naar Vlaanderen zwaait open:
gedwee omvallende soldaatjes in het verschiet –
over een moeizaam verrijzende heuvel zie je een vrouw lopen
wier gesneuvelde man de wieken van de nog niet
in puin geschoten molen liet draaien; haar rokken verhullen
de brand die oplaait wanneer jij daar straks bent;
de levende kont van het paard voor haar ploeg verbeeldt de nullen
van de getallen die de generale staf aanvankelijk ontkent.
Je had erbij kunnen zijn, als boerenknecht, maar was te lam
van angst toen je moest gaan: geen Jezus heeft je gered van jezelf toen je hier de rivier in liep. O, dit dorp zal
je nog wel wat gedenken, hoor, je hebt een graf, een gebed
op Veterans Day; heel Engeland een in memoriam.
’s Nachts ga je woedend tekeer in de stal.
Maud Vanhauwaert – Maj. William Redmond
op een begraafplaats liggen lijken op elkaar
lijken lijken op elkaar
(mijn god, wat lijken lijken op elkaar!)
met botten zonder tussenschotten
maar Maj. William Redmond
ligt alleen. En los. En in een bepaald opzicht ‘onafhankelijk’
-maar zoals hij dat voor Ierland wou?-
geraamtes staan altijd open
de bleke slagtanden: stomp, verloren in de strijd
’s nachts stoften kloosterlingen de zijne wel eens af
en prevelden dat hij dapper was
die majoor uit den oorlog en dat hij leefde
tot God maar meer nog zoals allen
tot op het bot
Michaël VANDEBRIL – De Knekelberg
Il y a des croix partout de-ci de-là
– Guillaume Apollinaire
er is tenslotte deze oude wereld
verlangend naar een wals
van scherven en kogelglans
er zijn ook de hoofden glimmend
van luizen en glorie die
oliegladde lopen zuigen
en er is het niemandsland dat
zwartgeblakerd in de zon
wordt genomen in de kont
er zijn de loopgraafvoeten
wekend in de smurrie
van geronnen paardenbloed
er is de vleesvretende heuvel
die naamlozen verteert
voor myope engelenogen
en er is tenslotte deze oude wereld
overgroeid door loof en zoden
en opnieuw verdorven hoop
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier