Lof van Richard Millet voor Anders Breivik blijft gemoederen beroeren

© AFP

Richard Millet veroorzaakte in Frankrijk opschudding met zijn loflied op Anders Breivik. Verschillende intellectuelen, onder wie Bernard-Henri Lévy, eisen sancties tegen de lector van Gallimard.

In ‘Le Nouvel Observateur’ heeft Jean-Marie Le Clézio, Nobelprijswinnaar 2008, Richard Millet ervan beschuldigd verslaafd te zijn aan schandalen en altijd in het centrum van de belangstelling te willen staan. Le Clézio klaagt dat Millet de vrije meningsuiting misbruikt om in zijn ‘Éloge littéraire d’Anders Breivik’ afschuwelijke verklaringen in het voordeel van de Noorse massamoordenaar Breivik af te leggen.

Pikant is dat zowel Millet als Le Clézio tot de stal van Gallimard behoren, wat Millet niet belet om Le Clézio uit te schelden als ‘apostel van het multiculturalisme’, een schrijver met ‘een wereldbeeld dat even dom als naïef’ is, aldus de controversiële lector van Gallimard.

Voor Gallimard is het eigenlijk al te laat. In plaats van Richard Millet meteen voor zijn diensten te bedanken na zijn lofzang op Breiviks verzamelde internetwerken (1500 pagina’s), liet uitgever Antoine Gallimard hem op zijn stoel zitten. Millet, die de manuscripten van Breivik belangrijker en interessanter vindt dan zijn massamoord op Utoya, heeft immers een gouden hand in het aanbrengen en begeleiden van schrijvers die de laatste jaren de Goncourt-prijs hebben gewonnen. Hij zorgde ook voor de publicatie van Jonathan Littells ‘De welwillenden’.

Via de persagentschappen verkondigde Antoine Gallimard dat hij Millet niet zou ontslaan zolang zijn lector de uitgeverij niet als propagandacentrale zou misbruiken. Nu is het maar de vraag of Antoine Gallimard, die met vakantie is, een goed beeld heeft van de opschudding die in zijn Parijse huis heerst.

Filosoof Bernard-Henri Lévy vindt de beslissing van Gallimard een nog groter schandaal dan het Breivik-stuk van Millet. In ‘Le Point’ klaagt Lévy dat Millet, die Frankrijk met een ‘cloaque ethnique’ vergelijkt, ook nog eens kan rekenen op het begrip van talrijke Franse intellectuelen. Nochtans: ‘Je kunt je moeilijk inbeelden dat de opvolgers van Sartre en Malraux kunnen blijven uitgegeven worden door een man (Millet) voor wie “datgene wat men literatuur noemt” niets meer voorstelt dan het hedonistische gezicht van het nihilisme waarvan het antiracisme een terroristisch filiaal is.’ Millet: ‘Il est évident que nous vivons au milieu d’ordures. De l’ordure littéraire, artistique, musicale, cinématographique, architecturale.’

Inmiddels maakte ‘Libération’ op 5 september in ‘Soldat perdu’ een portret van de soldaat Millet, die volgens de krant de oorlog heeft verklaard aan de humaniteit. Daarin wordt Millets gewapende strijd in Libanon in de rangen van de falangisten beschreven, in 1975, toen hij 22 jaar was. Millet, die in Libanon opgroeide en die voor zijn schoolvriendjes Ahmet was, zou daar niet alleen mannen en vrouwen, maar ook kinderen hebben doodgeschoten. ‘J’ai dû tuer des hommes, autrefois, et des femmes, des vieillards, peut-être des enfants,’ schreef Millet in zijn opstel ‘La Confession négative’ in het literaire tijdschrift ‘Le Matricule des Anges’ (2009).

‘Libération’ was op bezoek bij de lector, die bij Gallimard verscholen zit achter bergen manuscripten die hij vergelijkt met de zandzakken waarachter hij zich als schutter in Libanon verborg.

Millet is een bewonderaar van de Franse fascistische schrijver Pierre Drieu de la Rochelle, die in 1945 zelfmoord pleegde, en van wie hij een motto koos dat aan zijn ‘Éloge’ voorafgaat: ‘Se suicider? Pas besoin, la vie et la mort sont une même chose.’ Millet verdedigt de standpunten van extremisten als de Syrische president Assad en de gedode Al Qaeda-leider Osama bin Laden. Van Millets hand zijn ook de controversiële geschriften ‘De l’antiracisme comme terreur littéraire’ (Pierre-Guillaume de Roux, 2012) en ‘Le Goût des femmes laides’, Gallimard, 2007).

Piet de Moor

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content