Keutertaaltje

“Denk aan uw bloeddruk, lezer, volgende keer zal ik de volksstam der Batavieren weer kastijden.” Maar deze week eerst de Vlamingen.

Maandag In de betoging die onze politici tot de vorming van een federale regering opwekte, figureerde een dame, zo te zien afkomstig uit de betere Brusselse bourgeoisie, die een plakkaat omhooghield met daarop de tekst: ‘MARRE DES REVENDICATIONS LINGUISTIQUES FLAMANDES! DE LA MODESTIE SVP QUAND ON A UNE LANGUE SI LOCALE…’ Dit fossiele stuk ancien régime had geluk dat ze op de beschaafde Geert van Istendael stuitte, die haar niet met behulp van haar tekst in brand stak, zoals ik zou hebben gedaan, maar haar enkel toebeet dat ze ‘incivique’ was. O duistere krochten van het francofone brein, dat meent het commandocentrum van een democraat te zijn! Toen geschiedde er een wonder. Een aantal Franstaligen omsingelde haar, pakte haar bord af en verwijderde haar met lichte aandrang uit de betoging. Vlaanderen gaat zijn toegang tot de Middellandse Zee toch niet vrijwillig opgeven vanwege dit soort ammoniet?

Dinsdag Zoals God sprak door zijn profeten, zo spreekt het volk door zijn commentaren op internet. Dit zei de vox populi in de persoon van Stephan C. uit Oostende: ‘Het is door de Vlaams-Nationalisten dat je nu in het Stadhuis bedient (sic) wordt in het Vlaams (sic), het is door de Vlaams-Nationalisten dat uw (sic) kinderen in het Vlaams (sic) naar school kunnen.’ Herinnert iemand zich grootmoeders mangel voor het pas gewassen linnengoed nog? Hier mangelt iemand de waarheid tussen de cilinder van het etnische misverstand en die van de taalkundige onmacht. Wat een merkwaardig verschijnsel toch: flaminganten – bewogen door een vurige liefde voor hun taal – die dezelfde taal in hun

commentaren zo maltraiteren. Wat dat ‘Vlaams’ betreft: dit begrip – si locale! -is muziek in de oren van dezelfde versteende burgerij die de dame uit de betoging heeft geproduceerd.

Woensdag

Ik gebruikte in een mail het woord ‘Gideonsbende’ om een kleine groep geestverwanten aan te duiden. Mijn correspondent antwoordde dat hij die term ooit in een speech voor minister Van den Bossche père had gebruikt. Niemand in het universitair geschoolde gezelschap begreep wat hij bedoelde; na afloop moest hij het uitleggen. Ze vonden het raar dat een atheïst zo’n woord kende, en nog raarder dat hij ook nog eens het Bijbelverhaal kende waaruit het afkomstig was. Socialisten plachten in de Oudheid voorstanders van zelfstudie te zijn. (‘Wat is dat rode schijnsel, vader?’ – ‘Dat is de zonsondergang van het socialisme, mijn kind.’)

Donderdag Ook gebeurd: ik gebruikte het woord ‘rari nantes’ in een liber amicorum, en de drukker maakte ervan ‘rare tantes’.

Vrijdag We bevinden ons toch onmiskenbaar in gurgite vasto… Terwijl ik dit noteer,

zit mijn zoon in de keuken met zijn huisleraar Engels ‘Hamlet’ te bestuderen. Hij is twaalf. Hij is intelligent. Hij is een kind van het Avondland. Hij is nu al een van die rare tantes.

Zaterdag

De afgelopen week heb ik twee verschillende politici, onder wie de blaaskaak Decroo jr., horen zeggen dat een situatie (of iets dergelijks) ‘geschept’ moest worden. Zijn die mensen niet naar school gegaan? Het antwoord luidt: ja, naar de wanordelijke hoop stenen en gebroken zuilen die door de hervormingen van ons onderwijs is overgebleven.

Zondag Het socialisme: ik prijs de berg, maar huiver bij de afgrond. De Vlaamse Beweging: idem dito, ook al hebben we het daar over de Kemmelberg.

Maandag Enige voorbeelden van het Nederlands zoals gehanteerd door het persbureau Belga: ‘FDF-voorzitter Olivier Maingain wil zich niet ten dienste stellen van “zij (sic) die het separatisme in hun voordeel voorbereiden (…). Zij die de moed niet hebben om neen te zeggen aan (sic) de splitsing van B-H-V…” Volgens de FDF-voorzitter zal Brussel dan voor een constructie met Wallonië maken (sic).

(…) De CD&V’er antwoordde dat zijn partij op communautair vlak dezelfde standpunten heeft dan (sic) N-VA.’ Enzovoorts. En dit betrof één persbericht. Maar wat verwacht je in een land waar mijn kinderen op de lagere school de juf hoorden vragen hoe ze noemden (sic)?

Dinsdag Anders dan Van Istendael heb ik een diepe afkeer van dialecten. O fatale Vlaamse liefde voor het patois! Voor de recentste, overvloedig geprezen Vlaamse film heeft een Antwerpse acteur het dialect van Sint-Truiden moeten aanleren. Bijgevolg diende de integrale rolprent ondertiteld te worden, wat enigszins afbreuk doet aan het beoogde realiteitsgehalte. Honderd jaar van emancipatie sterft rochelend voor onze ogen.

Woensdag Denk aan uw bloeddruk, lezer, volgende keer zal ik de volksstam der Batavieren weer kastijden.