Dat Murat Isik de Libris Literatuurprijs heeft gewonnen, is bij collega-auteur Jamal Ouriachi in het verkeerde keelgat geschoten. ‘Is het echt te veel gevraagd om minimale technische kwaliteitscriteria te hanteren bij het toekennen van een prijs?’
Op zijn blog (in een tekst die ook als opiniebijdrage op Knack.be verscheen, nvdr.) schrijft de Nederland-Marokkaanse auteur, bekend van de roman ‘Een Honger’ (2015), dat de bekroning voor Isik ‘een grove, grove belediging (is) voor de vijf andere genomineerden en hun taalvirtuose boeken’. Een gebrek aan taalvirtusiteit is één van, maar zeker niet het enige euvel waar ‘Wees onzichtbaar’ aan lijdt, meent Ouriachi, die zich haast te vermelden dat hij niet tot de genomineerden behoort en dus niet schrijft uit professionele jaloezie.
Ouriachi bestempelt, na het eerste blad van het boek via close reading naar de prullenmand te verwijzen, Isiks roman als ‘een tranentrekkend zieligheidsverhaal dat voortdurend naar het medelijden van de lezer solliciteert’. Het zit hem tevens hoog dat een serieuze discrepantie bestaat tussen de ik-verteller, een kind van vijf jaar, en de door hem gebezigde taal, een ‘ambtenarenproza dat bijna verkruimelt van machteloosheid’.
Aan de jury vraagt Ouriachi of het ‘echt te veel is gevraagd om minimale technische kwaliteitscriteria te hanteren bij het toekennen van een prijs’. Overigens vindt Ouriacht winnaar Isik best een aardige kerel. Maar ‘aardige mensen schrijven niet altijd aardige boeken’, weet hij.
