Guido Gezellegenootschap wordt vijftig

Een colloquium over Gezelle zet het gouden jubileum van het genootschap luister bij. Maar de Gezelliana verschijnen voor het laatst.

Op zaterdag 21 mei heeft er in het Grootseminarie te Brugge een Gezelle-colloquium plaats met als centrale vraag wat de plaats is van Gezelle vandaag in de literatuurgeschiedenis: internationaal én in de Lage Landen. Directe aanleiding voor deze Gezelle-special is het 50-jarige jubileum van het Guido Gezellegenootschap dat ooit met Albert Pelckmans en Piet Couttenier hoge toppen scheerde en dat nu met Jan Geens de komende 50 jaar het werk van Gezelle wil blijven promoten.

Eén van de manieren om de aandacht voor Gezelle levend te houden was onder andere de publicatie van de Gezelliana, een jaarboek met de nieuwste inzichten uit de Gezelle-studie. Professor Piet Couttenier, ex-voorzitter van het Genootschap en Gezellekenner, vreest dat het jaarboek in mei spijtig genoeg zijn laatste editie zal kennen. In een telefonische reactie legt hij uit dat de aandacht van jonge literatuurwetenschappers voor nationale auteurs de laatste jaren gering is.

Het universitair bedrijf, zo Couttenier, zet volop in op internationale topics en beloont literatuurvorsers die expliciet die internationale toer opgaan. Couttenier verzucht dat de Gezellestudie vroeger door vier voltijdse medewerkers aan de Antwerpse universiteit werd ondersteund. Vandaag blijkt de Gezellestudie uitsluitend vrijwilligerswerk. Kortom, de academische overheid en ook de cultuurpolitici – genootschappen krijgen hooguit enkele honderden euro’s subsidie voor hun werking – hebben blijkbaar geen interesse meer in het literaire erfgoed, ook als dat om een klepper als Gezelle gaat.

Toch wil Couttenier niet pessimistisch klinken. Het Gezellegenootschap zal er binnen 50 jaar zeker nog zijn. In zekere zin staan de literaire genootschappen zelfs in bloei: denk maar aan het Elsschot- of Timmermansgenootschap. En aan het Gezellegenootschap dus dat zijn halve eeuw bestaan viert.

Frank Hellemans