‘L’affaire DSK. La Contre-Enquête’ van vriend des huizes Michel Taubmann neemt de verdediging van ex-IMF-directeur Dominique Strauss-Kahn op zich.
Net als Edward Epstein in de ‘New York Review of Books’ hamert Taubmann op enkele open vragen in de verkrachtingszaak DSK. Taubmann gaat ervan uit dat DSK het kamermeisje in zijn New Yorkse hotelsuite niet tot orale seks gedwongen heeft, maar dat hij in een hinderlaag is gevallen die hem het Franse presidentschap kost. Aan die complottheorie is niets nieuws.
Taubmann vertelt dat DSK in zijn boek voor de eerste keer uitpakt met zijn eigen versie, wat echter door Strauss-Kahn meteen na de publicatie van het boek werd ontkend. In een communiqué zegt DSK dat hij zich van Taubmanns boek distantieert en dat hij alleen nog voor het gerecht verklaringen wil afleggen.
Op 14 mei zou DSK, die ‘in adamskostuum’ uit de douche kwam, in zijn hotelkamer voor het eerst met het kamermeisje Nafissatou Dialo geconfronteerd zijn. Taubmann: ‘Ze kijkt hem in de ogen. Dan bekijkt ze ostentatief zijn geslachtsdeel. Het vlees is zwak. DSK interpreteert dit als een voorstel. Hij vindt de situatie amusant. Nog maar zelden in zijn leven heeft hij de kans op een verzetje afgeslagen. Hij kan aan de verleiding van een fellatio niet weerstaan. De daad is snel.’
Snel is ook het tempo van Michel Taubmann, die al altijd van de onschuld van DSK is uitgegaan. Het boek staat vol wilde speculaties die vooral betrekking hebben op de verdwenen Blackberry van DSK. (Achteraf bleek dat DSK met zeven gsm’s was uitgerust. Hoe had Dialo er de juiste – die met de IMF-informatie – kunnen uitpikken?).
Taubmann stelt wel één echt interessante vraag. Na de daad verliet Dialo de suite van DSK en begaf zich naar een andere hotelkamer op dezelfde verdieping. Dat feit verzweeg Dialo voor de onderzoekers. De Accorgroep, die de eigenaar is van het Sofitel-hotel waar het zich allemaal afspeelde, weigert nog altijd de identiteit van de gast van die hotelkamer prijs te geven. Die leemte geeft uiteraard voedsel aan allerlei speculaties. Taubmann suggereert natuurlijk dat DSK het slachtoffer is van een complot dat opgezet is door de door de UMP (Union pour un Mouvement Populaire), de partij van president Nicolas Sarkozy.
Ook François Hollande, de socialistische kandidaat voor het presidentschap, krijgt In Taubmanns boek een veeg uit de pan van Anne Sinclair, de vrouw van DSK. Van alle socialistische leiders was Hollande volgens Sinclair de enige die hen na de feiten geen enkele keer schreef of belde.
Intussen vermeldt het Franse weekblad ‘l’Express’ dat de Amerikaanse regisseur Abel Ferrara (‘Bad Lieutenant’) een DSK-film plant met Isabelle Adjani als Anne Sinclair en de 62-jarige Gérard Depardieu als DSK in de hoofdrollen. ‘Le Figaro’ had in juni al het bestaan van 17 filmscenario’s over de seksaffaire vermeld. Over de kwestie verscheen ook al de roman ‘L’Enculé’ van de Franse schrijver Marc Edouard Nabe. Nabe, die in eigen beheer publiceert. voert een DSK op die in een lange monoloog het woord richt tot zijn penis, iets wat Alberto Moravia al eerder deed in ‘Hij en ik’.
Piet de Moor
